Wanneer Tig Hague, een jonge Engelsman die beroepshalve regelmatig naar Moskou vliegt, uit Londen in de Russische hoofdstad arriveert na een stormachtig vrijgezellenfeestje, ontdekt de Russische douane in de zak van zijn spijkerbroek een brokje hasj van een speldenknop groot. Ter plekke ontrolt zich een waanzinnig scenario: arrestatie, een summier onderzoek waarin de hoeveelheid hasj wordt opgeblazen tot bijna dertig gram, opsluiting onder de goorste omstandigheden in een doorgangsgevangenis, waar Hague al vlug de Russische detentienormen leert kennen (het ontbreken van elk basisrecht, geestdodende routine en vooral angst). Op zijn proces krijgt hij uiteindelijk vier en een half jaar gevangenis, die hij zal moeten uitzitten in Mordovië, ergens in the middle of nowhere, 500 km van Moskou, in strafkamp 22: een vergeten zone, waar men gevangenen soms lang na hun straftijd laat wegkwijnen. De winterkou is er intens, de corruptie onder het gevangenispersoneel weerzinwekkend. Er valt alleen te overleven als je geld of sigaretten hebt of als je de bewakers allerlei spullen kunt bezorgen, die je zelf via familie of vrienden moet laten komen uit het buitenland. Omkoperij is de enige wet. Zo dient Hague de gevangenishiërarchie te voorzien van complete videoapparatuur. Het vergt alle moeite van de wereld om bezoek te mogen ontvangen uit het moederland, maar toch slaagt Hague erin om in het kamp te trouwen met zijn Engelse verloofde. Uiteindelijk zal hij na een hallucinante calvarie van bijna twee jaar vrijkomen. Gedurende zijn hele gevangenschap heeft Hague notities genomen. Het resultaat is deze scherpzinnige analyse van wat een misdadig regime een mens kan aandoen. Hague kende geen woord Russisch, maar stak tijdens zijn termijn wel wat op. Het op het gehoor af nagebootste Russisch is dan ook verre van foutloos, maar dat is niet erg, het draagt zelfs bij tot het waarheidsgehalte. Sommige gevangenistermen, die niet in een Russische context zijn opgenomen, zijn echter van die aard dat de tekst toch eens nagekeken had mogen worden. [Jos Van Damme] Masquer le texte

Waargebeurd verhaal verteld in de ik-vorm. De jonge Britse zakenman Tig Hague (1973) arriveert in juli 2003 met een enorme kater (hij heeft net een vrijgezellenfeest en trouwerij achter de rug) op het vliegveld van Moskou. In een spijkerbroek vindt de douane een piepklein beetje hasj, een vergeten restant van het vrijgezellenfeest. Hague wordt gearresteerd en veroordeeld tot vier jaar en zes maanden gevangenisstraf. Hij wordt naar Strafkamp 22 in Mordovië gestuurd waar hij een bepaald niet prettige tijd tegemoet gaat. Ondertussen in Engeland proberen zijn ouders en vriendin Lucy hem voor zover mogelijk bij te staan. Lucy bezoekt hem enige malen in Rusland, ze trouwen in het strafkamp. Bijna twee jaar na zijn arrestatie wordt Hague's verzoek om vrijlating ingewilligd en keert hij terug naar Engeland. Indringend, direct verteld verslag over een gruwelijke gevangenschap in een Russisch strafkamp, dit als gevolg van een onschuldig voorval, Hague was immers geen drugssmokkelaar. Moraal van het verhaal: check altijd je spullen als je op reis gaat. www.tighague.com. Masquer le texte