In drie delen, Opmaat, Odyssee en De rituele mens, vertelt filosofe Rondhuis de levensgeschiedenis van haar oudste zoon Ramon, geboren met het syndroom van Down, en daarnaast slechtziend en slechthorend, tot hij in 2008 door middel van een implantaat opeens wel goed kan horen. De 'analfabete' Ramon communiceert met gebarentaal en voor derden onverstaanbare woorden, regelt zijn dagelijkse activiteiten met behulp van agenda, kalender en fotoboeken, en herkent feilloos alle vlaggen van landen. Zijn moeder beschrijft in anekdotische paragrafen aspecten van zijn gedrag, dat zij poogt te duiden vanuit haar eigen 'talige' wereld. In de epiloog richt ze zich rechtstreeks tot Ramon en vertelt eerlijk over haar ambivalente gevoelens, en over Ramons adagium: 'Waar is wat hoort!' Zijn hang naar riten is in het hele boek zichtbaar. Samen met enkele foto's en afbeeldingen van Ramons kunstwerken is het een verrassend helder portret van een mens met het syndroom van Down, dat echter niet model hoeft te staan voor álle 'Downers'. Dat hij 'mongool' wordt genoemd is begrijpelijk, maar niet meer van deze tijd. Masquer le texte