Voor Garmanns zomer, het eerste boek over het fijngevoelige jongetje Garmann, kreeg de Noorse schrijver en illustrator Stian Hole zowel de prestigieuze Bologna Ragazzi Award, de Deutsche Jugendliteraturpreis en de Brage Prize, de belangrijkste Noorse literaire onderscheiding. Eigenaardig genoeg genereerde het boek in Vlaanderen en Nederland — een enkele recensie niet te na gesproken — veel minder aandacht, en dat is, gezien de visuele rijkdom, bijzonder jammer.
In de opvolger, Garmanns straat, knoopt Hole opnieuw bij het leidmotief uit het eerste boek aan, namelijk kinderangsten en hun allesbepalende invloed. Garmanns angst geldt in eerste instantie voor pestkop Roy, die een centrale plaats in de paginagrote illustratie inneemt, en zelfs engelenvleugels krijgt. Niet verwonderlijk, want Roy wordt getypeerd als ‘de koning, de generaal, het parlement, God, de topscoorder […] en in alles het best’. Garmann bezwijkt voor Roys dreiging en strijkt een lucifer af in de tuin van de ‘Postzegelman’, een eenzaat met ‘een hoofd vol gedachten die niet zijn gesorteerd’. Als hij samen met de Postzegelman het vuur ook weer onder controle krijgt, ontstaat een voorzichtige toenadering. In de wat wereldvreemde oude postbode vindt het sensitieve kind, voor wie het leven geen vanzelfsprekendheid is, een herkenbaar klankbord. Beiden zijn ze verzamelaars; de Postzegelman van brieven die nooit hun bestemming zullen bereiken, Garmann van gedroogde bloemen en planten die hij in zijn herbarium bewaart. Tevens delen ze een voorliefde voor getallen, die overzicht en structuur bieden in een voor hen onoverzichtelijke wereld. Voorbeelden van die getallensymboliek en referenties aan het beroep van de postzegelman vormen goedgekozen blikvangers in de verrassende prenten. De digitaal bewerkte illustraties worden herhaaldelijk vanuit Garmanns perspectief gepresenteerd. De collagetechniek, met een ruime aandacht voor natuurelementen, representeert Garmanns associatieve gedachtegang. In zijn verbeelding van een herfststorm refereert Hole via een speelse knipoog aan Magrittes ‘Golconda’, waarbij hij ruimte biedt voor Garmanns fantasievolle invulling en feilloos een dubbele geadresseerdheid bereikt.
Naarmate het verhaal vordert, slagen Garmann en de ‘Postzegelman’ erin hun angsten onder woorden te brengen; als de Postzegelman opmerkt dat de aarde uit evenwicht raakt door de bouw van een Chinese dam en de mensheid weleens van de aardbol kan worden geslingerd, merkt Garmann laconiek op: 'We zullen in ieder geval heel erg duizelig worden.' Via de wat ongewone vriendschap kunnen beide personages hun angsten sublimeren, wat de tekst een zekere lichtheid verleent — een evolutie die knap weerspiegeld wordt in de illustraties. Net als in Garmanns zomer gaan tekst en beeld een geslaagde alliantie aan: ze beïnvloeden elkaar wederzijds, wat resulteert in een gevoelvol portret van een ongewoon hoofdpersonage. Het maakt alvast erg nieuwsgierig naar het derde deel over Garmann, Garmanns hemmelighet, dat nog niet naar het Nederlands vertaald werd.
[Jürgen Peeters] Masquer le texte

In dit vervolg op het bekroonde 'Garmanns Zomer'* (o.a. met de Deutsche Jugendliteraturpreis en de Bologna Ragazzi Award) is de zomervakantie voorbij en zit de kleine, introverte Garmann al een tijdje op school. Opgestookt door de pestkop van school, gooit Garmann op een kwade dag een brandende lucifer in de tuin van de excentrieke Postzegelman. Uit dit nare incident ontstaat onverwachts een hechte vriendschap tussen de twee buitenbeentjes, die ondanks het leeftijdsverschil grote overeenkomsten met elkaar blijken te hebben. Dubbeltalent Stian Hole weet wederom te ontroeren met dit bijzondere werk dat absoluut afwijkt van het doorsnee kinderboek. De surrealistische en absurdistische illustraties in gemengde technieken met gebruik van o.a. kleurenfoto's en collage, zijn bij vlagen ronduit angstaanjagend, maar ook vol humor, getuige de bladblazer met het gezicht van Elvis Presley en details uit Magritte's beroemde schilderij 'Golconde'. Garmann zal voor kleine antihelden zeker een bondgenoot in moeilijke tijden kunnen zijn. Dit bijzondere prentenboek zal het massapubliek wellicht niet bereiken, maar voor de echte liefhebber is het een waar pareltje. Vanaf ca. 5 jaar. Masquer le texte

Garmanns straat is de opvolger van het veel bekroonde Garmanns zomer. De Noor Stian Hole kreeg hiervoor de Noorse Brage Prize, de Deutsche Jugendliteraturpreis en de Bologna Ragazzi Award. Garmann is als de dood voor zijn buurjongen Roy, de held van de straat. Ook zijn buurman de Postzegelman jaagt hem angst aan. Deze typische kinderangsten worden tijdens het verhaal overwonnen. De beelden zijn subtiel en warm en soms een beetje bevreemdend. Stian Hole jongleert met foto’s. Hoofden worden uitvergroot, wat een surrealistische sfeer creëert. Let op de vaak grappige details. Je ontmoet Elvis Presley in een onverwachte rol. Stian Hole is een begenadigd kunstenaar van wie we nog meer zullen horen.