Als in september 1944 de geallieerde legers België bereiken, worden in het kielzog van de terugtrekkende Duitse militaire eenheden 15.000 Vlamingen en 6.000 Walen geëvacueerd naar nazi-Duitsland. De Vlamingen worden ondergebracht in de 'gouw' Oost-Hannover in de stadjes Verden an der Aller, in Soltau en in dorpjes op de Lüneburger Heide. Er wordt zelfs een nationaalsocialistisch gezinde Vlaamse regering in ballingschap gevormd. De Vlaamse journaliste onderzoekt in deze studie de voor velen onbekende periode van Belgische collaboratie in het laatste oorlogsjaar. Haar zoektocht naar de feiten blijkt een moeizaam proces, want ook vele decennia na de oorlog blijven de overlevenden en de getuigen van weleer hierover zwijgen. Wie waren deze collaborateurs, mannen, vrouwen en kinderen, zijn zij alleen gevlucht omdat zij bang waren voor de wraakgevoelens van hun eigen bevolking of was het hun onwrikbare geloof in de nazi-ideologie en de hoop op de eindoverwinning, waar kwamen zij terecht en hoe is het hen vergaan nu hun vertrek uit België en de ineenstorting van nazi-Duitsland? Een boeiend en vlot geschreven verslag over een tot op heden onderbelichte periode uit de geschiedenis van de Belgische collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Masquer le texte