Vandaag is het een speciale dag voor Eric. Zijn vriendinnetje Emilie nodigt hem uit om bij haar naar de finish van de tijdrit te komen kijken, terwijl ze al droomt van de picknick met zijn tweeën achteraf. Eric springt op zijn fiets en vertrekt meteen, maar eerst stelt hij een hoogst merkwaardige survivaltas samen: twee fietsbanden, een kompas, een verbanddoos, een paar snoepjes, een ballon en een bos bloemen voor Emilie. Wat dan volgt, is een soort van zwaan-kleef-aanscenario. Op zijn tocht komt Eric verschillende fietsers met een probleem tegen. Telkens helpt hij hen uit de nood met een van de voorwerpen uit zijn tas en daarna sluiten de fietsers zich bij hem aan. De reddingsoperaties kosten veel tijd en tot overmaat van ramp zijn alle bloemblaadjes van Emilies boeket weggewaaid. Om toch nog enigszins op tijd bij zijn vriendinnetje aan te komen, begint Eric te sprinten, gevolgd door zijn eigen peloton. Zo wint hij, puur toevallig, de tijdrit. Die overwinning kan hem echter niet blij maken, want hij beseft dat hij nu écht te laat bij Emilie is. Hij heeft zelfs geen bloemen meer om het goed te maken. Maar alles komt op zijn pootjes terecht. Op het podium krijgt Eric een prachtige bos bloemen, die hij onmiddellijk naar Emilie brengt. Haar verdriet is snel vergeten als ze Eric ziet en ze gaan gezellig samen picknicken. En daar hadden ze allebei nog het meest behoefte aan.
Anderen helpen waar en wanneer het kan, op zich is het een gezonde basishouding die elke ouder aan zijn kind wil meegeven. Problematisch wordt het wanneer kinderen die houding te fanatiek gaan doortrekken. Het is immers onmogelijk om iedereen te helpen en tegelijk moet je ook nog waken over je eigen noden en verlangens. Deze moeilijke evenwichtsoefening wordt hier op een tedere manier geschetst. Door lief te willen zijn voor zoveel mogelijk anderen, kwetst Eric degene die hij het allerliefste ziet. Bovendien was hij helemaal uit het oog verloren hoe graag hij zelf bij Emilie wil zijn. Het leuke is dat Eric in het verhaal een tweede kans krijgt om toch nog naar zijn eigen verlangens te luisteren.
De illustraties zijn heel sober. Met een paar ultrafijne zwarte lijntjes wordt een heel tafereel geschetst, dat hier en daar voorzichtig ingekleurd wordt in zachte tinten waterverf. Het lijkt wel alsof Rod Waters bang was om zijn illustraties té expliciet en té uitbundig te maken. Jonge kinderen zullen hier minder door aangesproken worden, want zij hebben vaak nog nood aan duidelijke, eenvoudige tekeningen, liefst in uitgesproken kleuren, om de verhaallijn te kunnen vasthouden. Maar het spoor van wegwaaiende bloemblaadjes dat op elke bladzijde terugkeert, zal groot en klein vertederen. En de schattige omhelzing van Eric en Emilie, haast als een onbeduidend krabbeltje getekend op de laatste bladzijde, laat elke lezer het boek sluiten met het voldaan gevoel van een welverdiend happy end.
[Katrien Maris] Masquer le texte

Het is voor Eric een belangrijke dag, want hij gaat samen met zijn vriendinnetje Emilie kijken naar de tijdrit van de wielrenners. Emilie zal bij de finish staan. Eric pakt haastig allerlei spullen in en stapt op de fiets, maar onderweg komt hij de ene na de andere fietser tegen met pech: er valt iemand met fiets en al in het water, een fietser is de weg kwijt, iemand heeft een lekke band en zo gaat het maar door. Eric heeft voor iedereen wel iets in zijn tas waarmee hij behulpzaam kan zijn. Met alle fietsers samen raakt hij verzeild in de tijdrit en door alle vertraging is Eric vastbesloten zo snel mogelijk bij Emilie te komen. Alleen zien aan het eind de bloemen voor Emilie er niet meer uit, maar daarvoor komt ook nog een oplossing. Dit leuke, sportieve verhaal is grappig geïllustreerd. De tekeningen zijn in snelle lijnen opgezet en in pasteltinten met waterverf ingekleurd. Ze doen een beetje denken die van René Goscinny in 'De kleine Nicolaas'. Elke pagina heeft een kleine of grote afbeelding, omgeven door veel wit. De tekst is goed vertaald. Het verhaal gaat over sportiviteit, behulpzaam zijn en liefde. Fantastisch verhaal, dat volwassen wielerliefhebbers ook wel zullen waarderen. Aanbevolen voor sportieve kleuters vanaf ca. 4 jaar. Masquer le texte

Net zoals de originele Engelse titel zegt, is het een grote dag voor Eric: hij spreekt af met Emilie om samen naar de finish van een wielerwedstrijd te gaan kijken. Maar Eric belandt er middenin! Hij komt onderweg heel wat renners tegen met pech, maar weet met zijn vindingrijke geest de oplossingen te vinden. Maar de tijd vliegt snel voorbij en ook de bloempjes voor Emilie raakte hij al kwijt ... De grote dag lijkt wel op een pechdag uit te draaien. Gelukkig komt er voor de bloemen een (misschien voorspelbare) oplossing.
De covertekening trok me meteen aan; een eenzame renner in losse penstreken en wat subtiele kleur opgebouwd. De overige prenten zijn even sober en doen een beetje denken aan de reeks rond 'Le petit Nicolas' van Goscinny. Eigenlijk versterken de vele witruimtes de kracht van de illustraties. Ook geschikt voor volwassen fietsfans ... of romantische zielen!