Dit is een opgefriste versie van Schoemans' Bokkerijders uit 1985, dat in 1994 nog een tweede druk kreeg. Afwisselend in de ik- en de hij- persoon vertelt Schoemans het verhaal van de bokkenrijders die op het einde van de 18e eeuw het Limburgse platteland onveilig maakten. Niet de bokkenrijders zijn de hoofdpersonen, maar wel de doodarme mensen voor wie stelen en stropen de enige mogelijkheid tot overleven was. Zij komen concreet tot leven in hun strijd tegen de rijken, hun angst voor de macht van de kerk, voor duivel en hel, in hun bijgeloof, maar ook in hun listen en overlevingsdrang. De dappersten onder hen verenigen zich in een geheime organisatie, die het midden houdt tussen een verzameling van een soort Robin Hoods en een sekte.

De vader van ik-persoon Nolle is een gewiekste stroper en wordt ervan verdacht een bokkenrijder te zijn. Hij duikt met zijn vrouw en Nolle onder op de heide. Na een diefstal bij de rijke boer Leenders en in het kasteel van jonker Du Perre zijn Nolle en vader Wiele de eerste verdachten. Er breekt een heksenjacht uit, maar dankzij de steun van de ware bokkenrijders zijn Nolle en zijn ouders de boer, de jonker en de beul te slim af. Er volgt een spannende klopjacht in een barre tocht over de heide. In een nawoord plaatst Schoemans de bokkenrijders in een historisch kader. Hij licht hun organisatie beknopt door en trekt even de vergelijking met de moderne guerrillero's. Het verhaal leest als een oude streek- en schelmenroman. Geheel volgens de regels van het genre is de strijd tussen goeden en kwaden zwart-wit voorgesteld en loopt ze uit op een triomf van de 'goeden'. Zelfs de zedenles ontbreekt niet, want Nolle verliest zijn gestolen geldschat in de Maas. Dergelijke verhalen kun je zien als een bijdrage aan het culturele erfgoed, vooral wanneer ze zoals Klopjacht voldoende spanning en mysterie bevatten om ook de jeugd van vandaag te boeien. [Jet Marchau] Masquer le texte

Verhaal dat zich afspeelt in De Kempen in 1793. Nolle leeft met zijn moeder in een schamele hut op de hei; zijn vader zwerft rond als gevolg van de beschuldiging van de dorpelingen dat Nolles vader een bokkenrijder zou zijn. Nadat een boer en een rijke inwoner op mysterieuze wijze bestolen zijn, arriveert er een beul in het dorp; er wordt actief jacht gemaakt op de daders van deze inbraken én op andere dorpelingen. Ook Nolle en zijn moeder worden ervan beschuldigd bokkenrijders te zijn: rondvliegende wezens die met hulp van de duivel het katholieke geloof afzweren en allerhande misdaden begaan. Net als in zijn andere werk heeft de auteur een geëngageerd verhaal geschreven waarin hij zo min mogelijk tussen lezer en verhaal gaat staan, maar de lezer op grond van gebeurtenissen en feiten conclusies laat trekken. Het verhaal wordt voornamelijk verteld door Nolle in de ik-vorm, af en toe wisselt het perspectief. Af en toe mis je als lezer een dieper inkijkje in de gevoelswereld van Nolle, die ongelooflijk veel meemaakt, van achtervolgingen tot het overlijden (onverklaard overigens) van zijn beste vriend. De letters van de titel op het omslag doen erg denken aan de letters van de Harry Potter-films. Vanaf ca. 12 jaar. Masquer le texte

Waren bokkenrijders ongeletterde plattelandsmensen die tot in de achttiende eeuw hun heidense gewoonten hadden bewaard? Of waren het arme mensen die gedreven door de honger benden vormden en gingen stelen bij de rijken? De bokkenrijders opereerden vooral in Limburg, van Maaseik tot Luik. Daar was de sociaal-economische toestand in de achttiende eeuw weinig rooskleurig. Door de verregaande territoriale verdeeldheid van het prinsbisdom Luik waren de politie en het gerecht erg gebrekkig georganiseerd. In korte hoofdstukken vertelt de auteur het verhaal van een twaalfjarige jongen die met zijn moeder uit het dorp wordt verjaagd omdat zijn oom en zijn vader zogenaamd bokkenrijders zijn. Zo komt hij ertoe om met een vriend een rijke boer te bestelen terwijl zijn vader gaat stropen op het domein van de jonker. Wanneer de beul naar het dorp komt, worden enkele onschuldige mensen door hem gefolterd tot ze tot bekentenissen overgaan. R.H. Schoemans behandelt in dit historisch jeugdboek niet zozeer de echte bokkenrijders dan wel de arme mensen uit de Maasstreek die uit noodzaak gingen stropen en stelen. Dit verhaal verscheen eerder al bij Altiora in Averbode in 1985 onder de titel ‘Bokkerijders’.

Masquer le texte