Italiaanse film van Paolo en Vittorio Taviani die al vanaf 1962 samen films maken. De broers hoorden dat gedetineerden uit de zwaar bewaakte Rebibbia-gevangenis in Rome toneelstukken opvoerden en vroegen of de mannen, waaronder maffiosi, moordenaars en drugsdealers, het stuk 'Julius Caesar' van Shakespeare wilden spelen. De regisseurs volgden zes maanden lang de vorderingen, van de audities, repetities tot de uitvoering. Alleen de uitvoering van het toneelstuk wordt in kleur getoond, de rest in zwart-wit. Er speelt ook een ex-gevangene mee. Berend Jan Bockting (Volkskrant 13-12-'12) noemt het '(...) een gewaagd vormexperiment dat de grenzen van het documentairegenre brutaal oprekt (...)'. Annet de Jong (Telegraaf 13-12-'12) vindt het een 'Fascinerende film.' Patricia Smagge (Cinemagazine, i) stelt de vraag: 'Is het documentaire of fictie? (...) met zijn fascinerende spel tussen fictie en werkelijkheid, een unieke kijkervaring. Misschien niet de film waarmee de Italiaanse broers het grote publiek voor zich zullen winnen, want daarvoor is ‘Caesar must die’ net iets te experimenteel, maar voor filmliefhebbers die wel in zijn voor een uitdaging is dit eigenlijk een ‘must see’.' De film won verschillende prijzen waaronder de Gouden Beer in Berlijn. Masquer le texte