Zelfs in Kyoto / verlang ik naar Kyoto / als de koekoek roept" -- Basho's beroemde vers mag niet ontbreken in de anthologie die Germain Droogenbroodt samenstelde onder de arbitraire titel De mooiste Japanse haiku's. Na zijn herdichting van Japanse kwatrijnen van Kazuyosi Ikeda heeft de man kennelijk de smaak te pakken en verzamelde hij verzen van Japans grootste haikumeesters Matsuo Basho, Yosa Buson, Kobayashi Issa en Masaoka Shiki en herdichtte ze voor het Nederlandstalige publiek.

Net als hij eerder probeerde Koreaanse, Libanese (Fuad Rifka), Poolse (Czeslaw Milosz) of IJslandse auteurs als Stefán Hördur Grímsson dichter bij ons te brengen via zijn uitgeverij Point (POetry INternational), doet hij nu een verdienstelijke poging de ikonen van de Japanse haikukunst een plaats te geven in het collectieve bewustzijn van zijn lezers.

In een korte inleiding geeft hij in kort bestek een beeld van de gekozen schrijvers en legt hij uit wat er zo specifiek is aan de haiku, nl. de vorm. Meteen geeft hij toe dat het uiterst moeilijk is voor de vertaler om zich te houden aan het exacte aantal lettergrepen per vers -- en dat hij er daarom de voorkeur aan gaf zich te concentreren op de inhoud. Toch is hij er vaak wel in geslaagd zich strikt te houden aan de vorm, zoals eenvoudig is na te tellen. In tegenstelling tot de vorige bundel met teksten van Ikeda koos Droogenbroodt niet voor een herformulering van de inhoud van de gedichten, maar geeft hij vaak eenvoudigweg de oorspronkelijke Japanse versie weer -- hier en daar zelfs in Japanse karakters. Dat draagt niet alleen bij aan de esthetiek maar ook aan de volledigheid van de uitgave.

De keuze van het werk van de dichters is vrij representatief. Zo kruipen bij Kobayashi Issa als vanouds de huisjesslak, een lichtkevertje en een eenzaam vogeljong vredig langs elkaar door -- zijn liefde voor kleine beestjes spat weer van elk vers. Na Buson, een groot Basho-adept, was hij de eerste echt grote dichter met een eigen stem. Onvermeld in de bundel blijft het feit dat het eigenlijk Masaoka Shiki was die beschouwend over haiku schreef in invloedrijke theoretische werken. Hij gaf daarin Buson ook de plaats die hem toekwam en relativeerde de grootmacht van Basho, die na zijn dood op een voetstuk was geplaatst door zijn landgenoten. Maar het was natuurlijk niet de opzet van de samensteller om een achtergrondwerk te schrijven over het genre, maar om een beeld te geven van het werk van de belangrijkste haiku-dichters. En daar is hij wel degelijk in geslaagd. [Marjan Bex] Masquer le texte

De auteur/vertaler noemt zijn vertalingen 'herdichtingen' vanwege de grote afstand tussen de oorspronkelijke taal en de onze; hij heeft hiervoor gekozen omdat hij noodzakelijkerwijze een grotere marge van vrijheid moest nemen opdat het origineel geen onrecht zou worden gedaan bij slechts woordelijk vertalen. In een korte inleiding schetst hij eveneens het ontstaan van de haiku in Japan (reeds in de 13e eeuw) en geeft hij een kort overzicht van de levensloop van de vier meesters van het genre. Het zijn de bekende vier wier werk in veel westerse talen, ook in de onze (bijvoorbeeld door Henri Kerlen) werd vertaald: Basho, Buson, Issa en Shiki. Aardig is dat nu in deze bundel tweederde der haiku vergezeld gaat van de oorspronkelijke tekst. Een verzameling dus (ruim 200) die studenten Japans zeker op prijs zullen stellen. Zij die het slechts met de eigen taal moeten doen, zullen vooral geraakt moeten worden door de poëtische kracht van de herdichting. Soms zijn er andere vertalingen beschikbaar, is er verschil in interpretatie te zien. Maar er zijn weinig overlappingen met andere bundels. Mooie gebonden uitgave. Masquer le texte