Dieren vertederen. Dieren brengen het jonge kind iets bij. Dat wil de traditie en dat is in Schaapje, schaapje, heb je mooie wol? niet anders. Zoals vele andere dierenverhalen biedt dit prentenboek van Knister onderdak aan "mensen in een dierenjas" voor een wollige moraal. Tegelijk herbergt het een informatief luik over het ontstaan van garen.
Als het schaap Sandra te jong blijkt om net als de andere schapen geschoren te worden, vertrekt ze op een lange reis. De dieren die ze onderweg ontmoet, willen allemaal wat van haar wol. Eerst belooft ze nog om die te brengen, al snel wordt ze ijdel en egoïstisch. De vele complimenten over haar vacht stijgen haar naar het hoofd. Pas als die vacht haar ook letterlijk verblindt en de uil bij haar botsing met een boom naar beneden tuimelt, komt ze tot inkeer: gedeeld geluk is dubbel geluk.
Na de veelbelovende titel met de allusie op het kinderliedje (een verdienste van de vertaler), vormt de tekst een ontgoocheling. De expliciete stijl…
Lire la suite
Dieren vertederen. Dieren brengen het jonge kind iets bij. Dat wil de traditie en dat is in Schaapje, schaapje, heb je mooie wol? niet anders. Zoals vele andere dierenverhalen biedt dit prentenboek van Knister onderdak aan "mensen in een dierenjas" voor een wollige moraal. Tegelijk herbergt het een informatief luik over het ontstaan van garen.
Als het schaap Sandra te jong blijkt om net als de andere schapen geschoren te worden, vertrekt ze op een lange reis. De dieren die ze onderweg ontmoet, willen allemaal wat van haar wol. Eerst belooft ze nog om die te brengen, al snel wordt ze ijdel en egoïstisch. De vele complimenten over haar vacht stijgen haar naar het hoofd. Pas als die vacht haar ook letterlijk verblindt en de uil bij haar botsing met een boom naar beneden tuimelt, komt ze tot inkeer: gedeeld geluk is dubbel geluk.
Na de veelbelovende titel met de allusie op het kinderliedje (een verdienste van de vertaler), vormt de tekst een ontgoocheling. De expliciete stijl laat geen ruimte voor verbeelding, taalplezier of eigen inzichten. "'Ik ben erg blij dat ik er mooier uitzie dan jij,' zegt Sandra uit de hoogte. 'Ik kan je echt niets geven van mijn bijzonder mooie wol.'"
Veel sterker zijn de toegankelijke, maar zorgvuldig gecomponeerde aquarellen van illustrator Eve Tharlet. Zij speelt met vooruitwijzingen, poëtische knipoogjes, subtiele humor en wisselende perspectieven. Zo vormen de tekeningen op het schutblad en titelblad een voorafspiegeling van het verhaal, zonder het prijs te geven. Een dartel lam heeft na enkele prenten enkel nog oog voor haar schaduw, tot de wol haar dat plezier ontneemt. Dwars over de titelpagina loopt letterlijk de draad van het verhaal, van schapenstaart tot spinnewiel. Ook in de illustraties van het verhaal zelf blijft die rijkdom bewaard: plukken wol stijgen op om aan de hemel schapenwolken te vormen, de boot op de achtergrond begint precies dan te kapseizen als Sandra voor het eerst een dier haar wol ontzegt en bij haar inkeer ? en start van de terugweg naar huis ?, vaart een nieuw (of gered?) schip weer veilig de haven binnen, de dorre, voor kap gemarkeerde bomen van de ongelukkige ree spiegelen de bloeiende berken van het blije schaap... De illustraties vullen telkens een dubbele pagina en brengen daardoor de nodige ruimte in het boek.
Schaapje, schaapje, heb je mooie wol? laat geen kans liggen om de lezer iets bij te leren. Op het schutblad achteraan wordt in stripvorm de weg van schapenvacht tot wol geschetst. Het is een goede keuze om deze informatie gescheiden te houden van het verhaal. Zo hoeft daarin niet nodeloos afgeweken te worden van de weliswaar dunne verhaallijn. Het zijn de prenten die dit boek tot een lezenswaardig prentenboek maken. Spijtig dat de tekst niet evenveel zorg kreeg toebedeeld. In de wollige verwoording was beter ook de schaar gezet. [Frauke Pauwels]
Masquer le texte