Dieren vertederen. Dieren brengen het jonge kind iets bij. Dat wil de traditie en dat is in Schaapje, schaapje, heb je mooie wol? niet anders. Zoals vele andere dierenverhalen biedt dit prentenboek van Knister onderdak aan "mensen in een dierenjas" voor een wollige moraal. Tegelijk herbergt het een informatief luik over het ontstaan van garen.
Als het schaap Sandra te jong blijkt om net als de andere schapen geschoren te worden, vertrekt ze op een lange reis. De dieren die ze onderweg ontmoet, willen allemaal wat van haar wol. Eerst belooft ze nog om die te brengen, al snel wordt ze ijdel en egoïstisch. De vele complimenten over haar vacht stijgen haar naar het hoofd. Pas als die vacht haar ook letterlijk verblindt en de uil bij haar botsing met een boom naar beneden tuimelt, komt ze tot inkeer: gedeeld geluk is dubbel geluk.
Na de veelbelovende titel met de allusie op het kinderliedje (een verdienste van de vertaler), vormt de tekst een ontgoocheling. De expliciete stijl laat geen ruimte voor verbeelding, taalplezier of eigen inzichten. "'Ik ben erg blij dat ik er mooier uitzie dan jij,' zegt Sandra uit de hoogte. 'Ik kan je echt niets geven van mijn bijzonder mooie wol.'"
Veel sterker zijn de toegankelijke, maar zorgvuldig gecomponeerde aquarellen van illustrator Eve Tharlet. Zij speelt met vooruitwijzingen, poëtische knipoogjes, subtiele humor en wisselende perspectieven. Zo vormen de tekeningen op het schutblad en titelblad een voorafspiegeling van het verhaal, zonder het prijs te geven. Een dartel lam heeft na enkele prenten enkel nog oog voor haar schaduw, tot de wol haar dat plezier ontneemt. Dwars over de titelpagina loopt letterlijk de draad van het verhaal, van schapenstaart tot spinnewiel. Ook in de illustraties van het verhaal zelf blijft die rijkdom bewaard: plukken wol stijgen op om aan de hemel schapenwolken te vormen, de boot op de achtergrond begint precies dan te kapseizen als Sandra voor het eerst een dier haar wol ontzegt en bij haar inkeer ? en start van de terugweg naar huis ?, vaart een nieuw (of gered?) schip weer veilig de haven binnen, de dorre, voor kap gemarkeerde bomen van de ongelukkige ree spiegelen de bloeiende berken van het blije schaap... De illustraties vullen telkens een dubbele pagina en brengen daardoor de nodige ruimte in het boek.
Schaapje, schaapje, heb je mooie wol? laat geen kans liggen om de lezer iets bij te leren. Op het schutblad achteraan wordt in stripvorm de weg van schapenvacht tot wol geschetst. Het is een goede keuze om deze informatie gescheiden te houden van het verhaal. Zo hoeft daarin niet nodeloos afgeweken te worden van de weliswaar dunne verhaallijn. Het zijn de prenten die dit boek tot een lezenswaardig prentenboek maken. Spijtig dat de tekst niet evenveel zorg kreeg toebedeeld. In de wollige verwoording was beter ook de schaar gezet. [Frauke Pauwels] Masquer le texte

Sandra is een jong schaap, dat niet genoeg wol aan haar lijf heeft om geschoren te worden. Om de tijd door te komen, verkent ze de wereld om haar heen. Sandra komt een aantal dieren tegen dat graag iets van haar wol wil om zichzelf warm te houden. Door al die verzoeken krijgt Sandra het een beetje hoog in haar bol. Ze wil haar mooie vacht voor zichzelf houden, maar of dat zo verstandig is? Elke prent over een dubbele pagina is in realistische, natuurlijke tinten gemaakt. Sandra verandert van een kaal lam in een parmantig dametje om tot slot een grote bol wol te worden. De tekeningen zijn erg humorvol en bevatten kleine details die een oplettende kijker zeker zal opvallen. Het weiland bevindt zich bijvoorbeeld aan zee die steeds zichtbaar is en waar ook nog van alles gebeurt. De teksten wisselen in lengte, een enkele prent bevat zelfs helemaal geen tekst. Helemaal achterin, deels op de binnenzijde van het omslag, is het proces van wolverwerking in kleine kleurentekeningen verbeeld. Een stevige moraal verpakt in een vrolijk en schattig prentenboek dat uitnodigt tot lezen en herlezen. Vanaf ca. 4 jaar. Masquer le texte

De zomer begint bijna. Dat is de tijd dat alle schapen geschoren worden. Sandra, een jong schaapje, wil ook graag haar wol kwijt. Maar dat kan nog niet: Sandra is nog te jong en haar vacht is nog niet dik genoeg. Haar mama zegt dat ze nog wat moet wachten. Sandra vindt wachten niet leuk en besluit dat ze in tussentijd dan maar op reis gaat. Onderweg komt ze een naaktslak tegen. Die vraagt haar wat van haar wol. Maar Sandra weigert en wandelt verder. Dan ontmoet ze een rilmuis die haar net hetzelfde vraagt. Weer weigert Sandra. Zo komt ze nog verschillende dieren tegen: de ree, een slang en het varken. Sandra krijgt het hoog in haar bol: ze vindt van zichzelf dat ze de allermooiste vacht van alle dieren heeft en dat ze haar wol nooit weg wil geven. De tijd staat niet stil en we zien Sandra terug met een enorm dikke en warme vacht. Ze kan zich bijna niet meer bewegen. Maar Sandra vindt dat niet erg, het is belangrijker dat ze mooi is. Nog even later ziet ze geen hand meer voor ogen door haar dikke wol en ze botst tegen een boom. De uil die daar woont, maakt haar duidelijk dat ze nu echt moet geschoren worden: ze heeft het veel te warm, ze kan niet vrolijk rondspringen en ze ziet niets meer. Uil legt haar uit dat ze met haar mooie vacht anderen blij kan maken. Sandra gaat terug naar haar wei en wordt geschoren. De laatste twee pagina’s vertellen in een stripverhaal hoe van schapenwol garen wordt gemaakt. In zes stappen, die telkens drie prentjes krijgen, zie je stap voor stap het proces, met als eindresultaat een wollen trui voor een pasgeschoren schaap. Leuk om in de klas te gebruiken, maar zeker ook bruikbaar om als prentenboek voor te lezen. De illustraties van Eve Tharlet zijn sfeervol en erg verzorgd. Er werd veel aandacht besteed aan kleur en detail.

Masquer le texte