Jette is 10 jaar geworden en daardoor tiener. Haar broertje Emiel zal echter altijd zes blijven: hij is een jaar geleden na een lang ziekbed gestorven. Jette vraagt zich af wat er gebeurt als je dood bent, waarom haar moeder steeds huilt en geen aandacht heeft voor haar, maar vooral hoe het leven verder moet zonder Emiel. Ze is boos, verdrietig en hulpeloos door de dood die in haar leven is gekomen. In de ik-figuur vertelt Jette over haar gedachten, herinneringen, onzekerheden en probeert zelf antwoord te geven op haar vragen. Dood en rouw worden realistisch en eerlijk benaderd: hoe de dode eruitziet, rituelen zoals de begrafenis, hoe mensen dood kunnen gaan, wat er gebeurt als de dode onder de grond ligt, de onmacht van de ouders. Het echtpaar Schubert heeft circa twintig scènes uit het verhaal geïllustreerd in een subtiele stijl waarin kleur een klein aandeel heeft. Het zijn raak gekozen verbeeldingen van Jettes fantasieën en van realistische momenten. Dit bijzondere verhaal gaat over de dood van een ander, van jezelf, maar ook over de liefde tussen broer en zus. Samen met kinderen of zelf te lezen vanaf ca. 9 jaar. Masquer le texte