De 12-jarige Marcus, ofwel Marc (ik-figuur), vindt een mysterieuze, zware kartonnen doos in de tuin. De doos zit vol metalen onderdelen, moeren, bouten en schroeven. Na urenlang bouwen hebben Marc en zijn beste vriend slechts een klein begin gemaakt met het vreemde bouwsel. De volgende dag blijkt het bouwsel een enorme robot te zijn die zichzelf ’s nachts heeft afgebouwd. De robot heeft honger. Hij wil steeds meer eten en wordt zelfs agressief. Ook laat hij gevaarlijke scheten: kleine keiharde bruine blokjes schieten als projectielen door de lucht. Wat nu? Een leuk, grappig verhaal over een slimme jongen die voor een verrassende uitdaging komt te staan. Het taalgebruik is eigentijds en toegankelijk. In 61 korte hoofdstukken vertelt Marc met vaart en humor over zijn avontuur. Het verhaal is geïllustreerd met zo'n dertig grappige, cartooneske lijntekeningen in zwart-wit van illustrator Kees de Boer. We zien geinige mensfiguren en een grote robot met flapvoeten, klauwen en een gemene grijns. Een tof, ondeugend boek dat vooral jongens aan zal spreken. Ook leuk voor kinderen die moeite hebben met lezen. Vanaf ca. 9 jaar. Masquer le texte

Marcus hoort, net als zijn beste vriend Kevin, op school bij een vriendengroepje dat zichzelf de MechaNerds noemt. Ze zijn geboeid door alles wat technologie te maken heeft. Op een dag vindt Marcus een grote kartonnen doos in zijn voortuin met daarop zijn naam. Marcus gaat ervan uit dat zijn opa de doos gestuurd heeft en wordt nieuwsgierig. Samen met Kevin opent hij de doos en vindt allemaal metalen onderdelen en een handleiding. Ze beginnen enthousiast te bouwen, zonder te weten wat het eindresultaat zal zijn. Groot is hun verbazing als ze, na een onderbreking halverwege, plots een volledig afgewerkte robot aantreffen in de woonkamer. De robot heeft zichzelf verder in elkaar gezet! Hij kan ook nog eens praten en maakt hen duidelijk dat hij honger heeft. En die honger is bijna onstilbaar. Alles wat enigszins eetbaar is, werkt hij met verpakking en al naar binnen. Van al dat eten maakt de robot piepkleine, harde blokjes die hij als een projectiel uit zijn lichaam wegschiet, dwars door muren en ramen heen. De robot is gevaarlijk! En dan blijkt dat ook andere MechaNerds eenzelfde robotbouwpakket ontvangen én in elkaar gestoken hebben. De MechaNerds moeten hun krachten bundelen om het tegen de robots op te nemen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Marcus. Hij becommentarieert de gebeurtenissen op een soms chaotische maar ook zelfrelativerende en grappige manier. Je krijgt best wel sympathie voor hem. De hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger waardoor je wordt aangemoedigd om verder te lezen. De tekeningen in zwart, wit en grijs doorbreken de vele tekst.

Dit boek werd uit het Engels vertaald naar het Nederlands. Bij de vertaling werd geen rekening gehouden met Vlaamse kinderen. Het woordgebruik en de uitdrukkingen zijn zeer Noord-Nederlands (bijvoorbeeld gozer, over mijn nek gaan …) en daardoor niet altijd begrijpbaar voor Vlaamse lezers. Ook slordigheden in de vertaling (bijvoorbeeld foute zinsconstructies en waarom heet het boek Robonerds en de is de groepsnaam van de jongen de Mechanerds? In de originele versie heten beiden Enginerds ...) doen het originele boek geen eer aan.

Masquer le texte

Marcus hoort, net als zijn beste vriend Kevin, op school bij een vriendengroepje dat zichzelf de MechaNerds noemt. Ze zijn geboeid door alles wat technologie te maken heeft. Op een dag vindt Marcus een grote kartonnen doos in zijn voortuin met daarop zijn naam. Marcus gaat ervan uit dat zijn opa de doos gestuurd heeft en wordt nieuwsgierig. Samen met Kevin opent hij de doos en vindt allemaal metalen onderdelen en een handleiding. Ze beginnen enthousiast te bouwen, zonder te weten wat het eindresultaat zal zijn. Groot is hun verbazing als ze, na een onderbreking halverwege, plots een volledig afgewerkte robot aantreffen in de woonkamer. De robot heeft zichzelf verder in elkaar gezet! Hij kan ook nog eens praten en maakt hen duidelijk dat hij honger heeft. En die honger is bijna onstilbaar. Alles wat enigszins eetbaar is, werkt hij met verpakking en al naar binnen. Van al dat eten maakt de robot piepkleine, harde blokjes die hij als een projectiel uit zijn lichaam wegschiet, dwars door muren en ramen heen. De robot is gevaarlijk! En dan blijkt dat ook andere MechaNerds eenzelfde robotbouwpakket ontvangen én in elkaar gestoken hebben. De MechaNerds moeten hun krachten bundelen om het tegen de robots op te nemen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Marcus. Hij becommentarieert de gebeurtenissen op een soms chaotische maar ook zelfrelativerende en grappige manier. Je krijgt best wel sympathie voor hem. De hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger waardoor je wordt aangemoedigd om verder te lezen. De tekeningen in zwart, wit en grijs doorbreken de vele tekst.

Dit boek werd uit het Engels vertaald naar het Nederlands. Bij de vertaling werd geen rekening gehouden met Vlaamse kinderen. Het woordgebruik en de uitdrukkingen zijn zeer Noord-Nederlands (bijvoorbeeld gozer, over mijn nek gaan …) en daardoor niet altijd begrijpbaar voor Vlaamse lezers. Ook slordigheden in de vertaling (bijvoorbeeld foute zinsconstructies en waarom heet het boek Robonerds en de is de groepsnaam van de jongen de Mechanerds? In de originele versie heten beiden Enginerds ...) doen het originele boek geen eer aan.

Masquer le texte

Marcus hoort, net als zijn beste vriend Kevin, op school bij een vriendengroepje dat zichzelf de MechaNerds noemt. Ze zijn geboeid door alles wat technologie te maken heeft. Op een dag vindt Marcus een grote kartonnen doos in zijn voortuin met daarop zijn naam. Marcus gaat ervan uit dat zijn opa de doos gestuurd heeft en wordt nieuwsgierig. Samen met Kevin opent hij de doos en vindt allemaal metalen onderdelen en een handleiding. Ze beginnen enthousiast te bouwen, zonder te weten wat het eindresultaat zal zijn. Groot is hun verbazing als ze, na een onderbreking halverwege, plots een volledig afgewerkte robot aantreffen in de woonkamer. De robot heeft zichzelf verder in elkaar gezet! Hij kan ook nog eens praten en maakt hen duidelijk dat hij honger heeft. En die honger is bijna onstilbaar. Alles wat enigszins eetbaar is, werkt hij met verpakking en al naar binnen. Van al dat eten maakt de robot piepkleine, harde blokjes die hij als een projectiel uit zijn lichaam wegschiet, dwars door muren en ramen heen. De robot is gevaarlijk! En dan blijkt dat ook andere MechaNerds eenzelfde robotbouwpakket ontvangen én in elkaar gestoken hebben. De MechaNerds moeten hun krachten bundelen om het tegen de robots op te nemen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Marcus. Hij becommentarieert de gebeurtenissen op een soms chaotische maar ook zelfrelativerende en grappige manier. Je krijgt best wel sympathie voor hem. De hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger waardoor je wordt aangemoedigd om verder te lezen. De tekeningen in zwart, wit en grijs doorbreken de vele tekst.

Dit boek werd uit het Engels vertaald naar het Nederlands. Bij de vertaling werd geen rekening gehouden met Vlaamse kinderen. Het woordgebruik en de uitdrukkingen zijn zeer Noord-Nederlands (bijvoorbeeld gozer, over mijn nek gaan …) en daardoor niet altijd begrijpbaar voor Vlaamse lezers. Ook slordigheden in de vertaling (bijvoorbeeld foute zinsconstructies en waarom heet het boek Robonerds en de is de groepsnaam van de jongen de Mechanerds? In de originele versie heten beiden Enginerds ...) doen het originele boek geen eer aan.

Masquer le texte

Marcus hoort, net als zijn beste vriend Kevin, op school bij een vriendengroepje dat zichzelf de MechaNerds noemt. Ze zijn geboeid door alles wat technologie te maken heeft. Op een dag vindt Marcus een grote kartonnen doos in zijn voortuin met daarop zijn naam. Marcus gaat ervan uit dat zijn opa de doos gestuurd heeft en wordt nieuwsgierig. Samen met Kevin opent hij de doos en vindt allemaal metalen onderdelen en een handleiding. Ze beginnen enthousiast te bouwen, zonder te weten wat het eindresultaat zal zijn. Groot is hun verbazing als ze, na een onderbreking halverwege, plots een volledig afgewerkte robot aantreffen in de woonkamer. De robot heeft zichzelf verder in elkaar gezet! Hij kan ook nog eens praten en maakt hen duidelijk dat hij honger heeft. En die honger is bijna onstilbaar. Alles wat enigszins eetbaar is, werkt hij met verpakking en al naar binnen. Van al dat eten maakt de robot piepkleine, harde blokjes die hij als een projectiel uit zijn lichaam wegschiet, dwars door muren en ramen heen. De robot is gevaarlijk! En dan blijkt dat ook andere MechaNerds eenzelfde robotbouwpakket ontvangen én in elkaar gestoken hebben. De MechaNerds moeten hun krachten bundelen om het tegen de robots op te nemen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het standpunt van Marcus. Hij becommentarieert de gebeurtenissen op een soms chaotische maar ook zelfrelativerende en grappige manier. Je krijgt best wel sympathie voor hem. De hoofdstukken eindigen vaak met een cliffhanger waardoor je wordt aangemoedigd om verder te lezen. De tekeningen in zwart, wit en grijs doorbreken de vele tekst.

Dit boek werd uit het Engels vertaald naar het Nederlands. Bij de vertaling werd geen rekening gehouden met Vlaamse kinderen. Het woordgebruik en de uitdrukkingen zijn zeer Noord-Nederlands (bijvoorbeeld gozer, over mijn nek gaan …) en daardoor niet altijd begrijpbaar voor Vlaamse lezers. Ook slordigheden in de vertaling (bijvoorbeeld foute zinsconstructies en waarom heet het boek Robonerds en de is de groepsnaam van de jongen de Mechanerds? In de originele versie heten beiden Enginerds ...) doen het originele boek geen eer aan.

Masquer le texte