Anton en Harley op stap is een educatief prentenboek voor kleuters waarin ze leren hoe ze veilig kunnen omgaan met een hond. Er worden 12 herkenbare situaties beschreven waarvoor telkens ook het standpunt van de hond wordt belicht. Harley is Antons hond en de twee gaan respectvol met elkaar om. Anton heeft geleerd wat Harley niet leuk vindt en waarom hij dat niet leuk vindt. De prenten begeleiden de tekst en geven richting: wanneer er naast een gebeurtenis een drolletje staat, weet je dat het de foute reactie is, de reactie naast een hondenkoekje omschrijft hoe het wel kan.

In Anton en Harley op stap leren kinderen het gedrag van een hond beter begrijpen. Door elke situatie vanuit het standpunt van de hond te beschrijven wordt het voor kinderen duidelijk waarom een bepaalde gebeurtenis op gegrom of een beet uitloopt. De boodschap is duidelijk: dieren verdienen respect en mogen niet als speelgoed behandeld worden. Honden hebben hun eigen ervaringen en reacties, en een dierenvriend moet daarmee rekening houden. Pas als jonge baasjes begrijpen hoe hun hondje bepaalde situaties ervaart, zullen ze daarmee ook beter rekening kunnen houden.

Op de twee laatste bladzijden worden tien gouden regels voor een goede verstandhouding tussen baasje en hond nog eens op een rijtje gezet. Dit prachtige prentenboek is een zeer goed initiatief om jonge kinderen respectvol te leren omgaan met een hond. De veelzeggende prenten van de hand van Nicole Rutten benadrukken de tekst door de expressieve snoetjes en de lichaamstaal van de honden en de kinderen. De situaties worden kleurrijk en levendig afgebeeld met de nodige humor, waardoor dit een heel mooi prentenboek met een belangrijke boodschap is geworden. Een echte aanrader! [Lydia Herdies] Masquer le texte

Combinatie van een prentenboek, met paginagrote kleurig getekende platen, en voorleesteksten met een informatieve inhoud over honden (en hun gedrag). Aan de hand van twaalf praktijkvoorbeelden legt de kynologische gedragstherapeute op een simpele manier aan (ouders en) kinderen uit hoe je probleemgedrag bij huishonden kunt voorkomen. Het 'poep'-symbool naast de tekst staat steeds voor hoe het niet moet, het 'bot'-symbool voor het gewenste gedrag van mens en dier. En om die goede wisselwerking tussen hond en kind gaat het steeds, terwijl de schrijfster er niet voor terugdeinst om in het slot kort samen te vatten wat kinderen niet kunnen of mogen doen met honden, simpelweg omdat ze er nog te klein voor zijn en geen overwicht hebben. Dat is duidelijk en ook aansprekend geformuleerd. Door de leuke tekeningen en vetgedrukte verhaaltjes is alles ook aan jonge kinderen voor te lezen en uit te leggen. De informatie is zelf te lezen voor iets oudere hondenbaasjes. Vanaf ca. 6 jaar. Over hetzelfde thema schreef de auteur voor volwassenen 'Hond en kind, de ideale combinatie'. Masquer le texte

Anton is een kleuter. Hij heeft een hond, Harley. Harley is de centrale figuur in het boek en ook de verteller. Van hem kom je te weten hoe Anton geleerd heeft hoe je met een hond moet omgaan. Je krijgt dus alle situaties vanuit het standpunt van de hond. Harley vertelt hoe hij zich bij elke situatie voelt. Hij vertelt ook dat veel kinderen dingen fout doen en probeert mee te geven hoe het dan wel moet. Er zijn twaalf duidelijk herkenbare situaties. Die worden kort geschetst. Dan krijg je twee tekstjes: het ene (geïllustreerd met een hondendrol) omschrijft wat er fout is, het andere (prent van een hondenbeen) verhaalt wat goed is. Op die manier is het verschil goed duidelijk. De situaties zijn heel realistisch: een vreemde hond benaderen, graaien in de etensbak van een hond, de hond als speelgoed beschouwen, … Er wordt duidelijk uitgelegd hoe een hond zich voelt bij een gestelde daad, wat het gevolg kan zijn, en hoe een hond in zo een situatie denkt. Gelukkig komt ook het positieve aan bod: hoe gelukkig een hond kan zijn als hij goed en correct behandeld wordt. Je leert als kleuter vooral dat het nodig is dat er duidelijke afspraken zijn en dat een hond moet gehoorzamen. Het boek komt nogal belerend over. Het blijft vooral de taak van de ouders om de opvoeding van een hond op zich te nemen en de plaats van de kinderen hierin te bepalen. Jonge kinderen gaan hier weinig boodschap aan hebben. Het is wel leuk als je gemaakte afspraken extra wil herhalen of illustreren. Kleuters kan je niet met een hond leren omgaan door hen een boek erover voor te lezen. Daar is meer voor nodig. Het boek is wel leuk vormgegeven en origineel opgevat.

Masquer le texte