De hoofdpersoon, een net iets te zware veertiger, vertelt in een monoloog aan zijn tweede echtgenote, over wie verder niets bekend is, over zijn eerste echtgenote Helen in een poging zijn huwelijk te redden. Uitstekend proza dat zorgvuldige lezing vereist. De techniek van de monoloog maakt dat door talloze tijdsprongen de lezer de draad kwijt kan raken, ook al omdat het boek niet onderverdeeld in hoofdstukken. Het verhaal is niet altijd even aantrekkelijk ondanks dat het goed geschreven is en verteld wordt door een krachtige hoofdpersoon. Derde (eerste in het Nederlandse vertaalde) roman van de Spaanse auteur Torné (1976) die opnieuw zijn kennis van de Catalaanse samenleving laat zien. Het boek is een van de meest verwoestende pleidooien tegen het huwelijk in de geschiedenis van de Spaanse literatuur.