Tijdens een verblijf in 1999 in het naburige Jerevan (Armenië) raakt de auteur in de ban van het alomtegenwoordige silhouet van de berg Ararat. De berg roept bij de auteur geologische en theologische vragen op: is het een vulkaan die nog eens tot uitbarsting zou kunnen komen? Wat bezielt de mensen die zoeken naar resten van de ark van Noach en hoe staat het met zijn eigen geloof? Dit levert een spannend reisverhaal op, waarin beschouwingen over het geloof van zijn kinderjaren (zijn doop als baby en een bijna-verdrinking in een bergbeekje), gesprekken met zijn dochtertje van drie, gesprekken met docenten van de middelbare school en van de de TU in Delft, elkaar afwisselen met de beschrijving van de reis naar de top. Rode draad is de nietigheid van de mens tegenover de natuur. Veelzeggend is misschien dat zowel de geloofsvraag als de top van de Ararat in het verschiet blijven liggen. Het boek bevat drie handige kaartjes en een verantwoording van de literatuur. De vormgeving van de kaft is erg mooi. Het is een voor een breed publiek toegankelijk en meeslepend geschreven boek over moeilijke vragen. Masquer le texte