Laatst heb ik de dagboeken van mijn dochter gelezen. Luister en huiver." Met deze onheilspellende boodschap opent Fay Weldon haar Dagboek van een stiefmoeder. Op een dag staat de vijf maanden zwangere Sappho bij haar moeder voor de deur met een plastic tas van Harrods. Ze duwt de tas in haar moeders handen, zegt dat het haar dagboeken zijn, vraagt om ze te verstoppen en zeker niet te lezen. Emily, psychoanalytica, gaat ervan uit dat haar dochter hiermee bedoelt dat ze de dagboeken wel moet lezen. Eerst vindt ze echte dagboeken in de tas, daarna stukken van een autobiografische roman, waarin toneelschrijfster Sappho haar eigen verhaal in een literaire roman probeert te gieten. Emily begint te lezen en geeft tussendoor commentaar op wat ze gelezen heeft of bespreekt de zielenroerselen van haar dochter met haar nieuwe minnaar, Barnaby.

Ze leest over het huwelijk van haar dochter met Gavin. Maar ook over de tijd waarin Sappho nog au pair was bij Gavin en zijn vrouw (en haar docente), Isolde. Over de tijd waarin Isolde twee kinderen kreeg, Arthur en Isobel. Over hoe Isolde kanker kreeg en stierf en hoe Sappho tijdens Isoldes ziekte haar maagdelijkheid verloor aan Gavin. Over hoe Sappho dan jaren later Gavin weer tegenkomt, een relatie met hem begint en met hem trouwt. En hoe ze zo gebombardeerd wordt tot stiefmoeder. Sappho wordt tegengewerkt en zelfs gepest door haar stiefdochter Isobel, die haar het leven grondig zuur maakt, maar ook door de moeder van Isolde, Gwen, die haar duidelijk maakt dat Isolde dé liefde van Gavins leven was en dat zij er enkel is "om haar huis, haar inkomen, haar contacten en voor zijn kinderen".

Langzaam maar zeker ontrafelt Sappho's leven zich voor de ogen van Emily, die geen idee had dat voor haar dochter het sprookje werd herschreven. Sappho is niet de boze stiefmoeder die haar stiefkinderen slecht behandelt, maar de stiefmoeder die door haar boze stiefdochter de duivel wordt aangedaan. Net wanneer Emily weet hoe de vork in de steel zit, duikt Sappho weer op met het laatste stukje van haar roman. Ze had inderdaad verwacht dat haar moeder alles zou lezen. Dit laatste stukje bevat de sleutel voor Sappho om de deur naar een nieuw leven te openen.

Weldon slaagt er weer in om een alledaags en eeuwenoud thema nieuw leven in te blazen. Op zich is het thema vrij triviaal: een man die trouwt met het 'dienstmeisje', een nieuw samengesteld gezin dat vierkant draait, waardoor de relatie uiteindelijk spaak loopt. Maar door van de moeder een freudiaanse psychoanalytica te maken en van de dochter een toneelschrijfster, die al schrijvend reflecteert over de manier waarop ze haar verhaal zal opschrijven, weet Weldon er een extra dimensie aan te geven. Het verhaal is misschien wel wat lang uitgesponnen en had misschien in minder bladzijden en krachtiger verteld kunnen worden, maar de manier waarop Weldon haar verhaal schrijft, maakt veel, zo niet alles, weer goed. [Kelly Loos] Masquer le texte

‘Laatst heb ik de dagboeken van mijn dochter gelezen. Luister en huiver.’ Psychoanalytica Emily leest stiekem de dagboeken die haar zwangere dochter Sappho aan haar in bewaring heeft gegeven om ze te beschermen tegen de nieuwsgierige blikken van haar tienerstiefdochter Isobel. Sappho, een succesvolle toneelschrijfster, is getrouwd met de negentien jaar oudere weduwnaar Gavin, die ze al kent sinds ze op de toneelschool zat en een groot bewonderaarster was van zijn vrouw, ook toneelschrijfster. Nu heeft ze grote problemen met zijn dochter Isobel die haar vader met niemand wil delen. Afwisselend lees je fragmenten uit Sappho’s dagboeken en autobiografische roman in wording, en Emilys (psychoanalytische) commentaar op en gedachten over haar dochters leven. Stukje bij beetje komt alle narigheid uit hun beider leven naar boven. Goed geschreven, bijzonder geestig, maar ook lekker scherp en venijnig verhaal waarin Weldon laat zien dat boze stiefdochters even erg kunnen zijn als boze stiefmoeders. En passant neemt ze ook de andere relaties binnen modern samengestelde families op de hak. De Britse Weldon (1931) is de succesvolle auteur van ruim twintig satirische romans over vrouwen en relaties. Normale druk. Masquer le texte