Doos bundelt drie verhalen van de gevierde jeugdauteur Do Van Ranst. Met deze omnibus legt Davidsfonds/ Infodok opnieuw zijn vroegste boeken in het schap. 'Boomhuttentijd', 'Mijn bed is een boot' en 'Mijn hondenjongen' vormen een drieluik over verlies, afscheid nemen en opnieuw beginnen.

In 'Boomhuttentijd' verwerkt een gezin de zelfmoord van broer Thomas. Het schuldgevoel van de ouders, de zoektocht naar antwoorden op de vraag 'waarom?', het opnieuw innemen van de posities binnen het gezin: Van Ranst beschrijft het zonder veel poespas, maar wel treffend. 'Mijn bed is een boot' is het sterkste verhaal. Tijs' vader is verdronken, hij heeft het lastig met de nieuwe vriend en komende baby van zijn moeder. In dit boek merk je goed de evolutie in Van Ransts schrijfstijl. Op een gebalde en roerende manier, goed gedoseerd, weet hij de moeilijke kaap in de relatie tussen moeder en zoon, en het verdriet van Tijs te evoceren. Een mooie vertelling over loslaten en plaatsmaken voor iets anders. 'Mijn hondenjongen', ten slotte, is een onvervalst liefdesverhaal over een moeder en een dochter die in een droomhuis aan zee gaan wonen en gelijktijdig een nieuwe liefde in hun leven toelaten. Het stelt hun tot dan toe vrij vlekkeloze relatie op de proef. Dit boek steekt minder uit boven het niveau van een doorsneemeisjesverhaal. Hoe dan ook, Doos is een mooie verzameling van en introductie tot het werk van Van Ranst.

DO VAN RANST, DOOS, DAVIDSFONDS/INFODOK, 2010, 256 BLZ., 18,50 EURO, ISBN 9789059083806.

Masquer le texte

Bundel met drie eerder afzonderlijk uitgegeven verhalen. 'Boomhuttentijd' (1999) gaat over Thomas (14). Hij komt uit een harmonieus gezin, met een oudere zus en een broertje van zes. Hij wordt op school gepest, maar heeft één hele goede vriend Robin, die hem beschermt. Zelf is hij een teruggetrokken, gevoelige puber, die het heel moeilijk heeft, maar thuis niets zegt. Uiteindelijk kiest Thomas voor de dood. Het verhaal is afstandelijk verteld, steeds onderbroken door de persoonlijke manier waarop een ieder het verlies verwerkt. In 'Mijn bed is een boot' (2001) mist Tijs zijn verdronken vader erg. Hij verwijt zijn moeder, die zwanger is en gaat hertrouwen, dat zij zijn vader zo snel vergeten is. Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukken en veel dialoog. In 'Mijn hondenjongen' (2002) kopen Bloem en haar moeder hun droomhuis. Daar ontmoet Bloem Kerel, een contactgestoorde jongen die veel met honden optrekt. Als de moeder van Bloem een relatie krijgt met de ex-stiefvader van Kerel, wordt alles opeens heel complex. Er wordt uitvoerig ingegaan op de relatie tussen moeder en dochter. Die band wordt aandoenlijk beschreven. De auteur ontving voor zijn boek 'Moeders zijn gevaarlijk met messen'* de Knokke-Heistprijs 2008, de Inclusieve Griffel 2008 en de Boekenwelp 2009. Vanaf ca. 12 jaar. Masquer le texte

Deze omnibus bevat drie verhalen van Do van Ranst, waaronder zijn eerst gepubliceerde, met het thema verlies als bindend element.
In ‘Boomhuttentijd’ blikt een gezin terug op de zelfmoord van hun veertienjarige broer/zoon Thomas. Ieder op zijn manier. Thomas' moeder probeert het antwoord te vinden op zijn kamer, zijn vader gaat als een bezetene te keer in de boomhut die hij zijn zoon al zo lang beloofd had, zijn kleine broertje Tim probeert het allemaal te vatten. Maar het dichtst komt zijn zus Lies, vooral door haar gesprek met Thomas beste vriend Robin.
In ‘Mijn bed is een boot’ probeert Tijs de verdrinkingsdood van zijn vader een plaats te geven, en open te staan voor een leven zonder hem: met zijn moeder, haar nieuwe vriend, en de baby die er elk moment kan aankomen. Dat proces gaat gepaard met woede, schuldgevoel, jaloezie, een kinderlijke verbeelding, en uiteraard veel verdriet.
In ‘Mijn hondenjongen’ tenslotte is de zestienjarige Bloem haar vader verloren. Haar moeder en zij verhuizen vrij impulsief naar een huis aan de kust. En beiden worden verliefd. Bloem op Kerel, de vreemde jongen die voor haar in het huis woonde, en haar moeder op Kerels vroegere stiefvader.
Elk van de verhalen is heel makkelijk geschreven, in simpele bewoordingen, één en al dialoog, om moeiteloos naar binnen te laten glijden. Pretentieloze lectuur, waarbij het tweede verhaal er boven uitsteekt qua originaliteit en kracht.
Masquer le texte