Paviljoen 3


Paviljoen 3
Commentaires
Waar niemand thuishoort
In Paviljoen 3 voert Bette Howland een eindeloze stoet medepatiënten in de psychiatrie op.
In 1968 was Bette Howland (1937-2017) een alleenstaande moeder, eenzaam en arm in Chicago. Op een moment van wanhoop nam ze een overdosis slaappillen en belandde ze op de psychiatrische afdeling van een universitair ziekenhuis. Ze schreef er de memoir Paviljoen 3 over, die voor het eerst verscheen in 1974. Howland schreef nog twee verhalenbundels, maar werd bij leven alweer vergeten.
In 2015 werd ze herontdekt door Brigid Hughes, oprichter van het literaire magazine A public space. Zij zag Paviljoen 3 liggen in de koopjeshoek van een boekenwinkel in Manhattan, met op de cover lovende woorden van Saul Bellow, en besloot dat dit boek een tweede leven verdiende.
En terecht. Howland heeft een knappe, poëtische stijl en is een sterke observator. Dat laatste is opvallend: hoewel ze zelf patiënt is in paviljoen 3, is ze enorm opmerkzaam. Ze beschrijft de troosteloze omgeving die de afdeling is, en haar medebewoners: 'Haar gezicht had een bevroren gloed, het aanzien…Lire la suite
BETTE HOWLAND Paviljoen 3
BOEKENBAL
***1/2
Bette Howland is 31 wanneer ze onder de druk van geldtekort en alleenstaand moederschap bezwijkt. In de flat van vriend Saul Bellow neemt ze in het najaar van 1968 een handvol slaappillen in, maar ze ontwaakt weer. Een tijdlang woont ze in Paviljoen 3, de psy chiatrische afdeling van een ziekenhuis in Chicago. Het lite raire verslag van dat verblijf ver scheen al in 1974, maar is pas een paar jaar geleden heront dekt. Op aanbevelen van Caro Van Thuyne, die ook het voor woord heeft geschreven, is het nu vertaald.
De omstandigheden in het pa viljoen zijn weinig verheffend. De keuken serveert ‘vloeibare sau zen’ die doen denken ‘aan het vocht dat uit Gerda’s brandwon den lekte’ of ‘het snot dat uit Jes ses neus droop’. Toch legt How land een geamuseerde empathie aan de dag als ze de gang van zaken en haar medebewoners portretteert, zoals de vrijpostige Trudy, die te pas en …Lire la suite