Zelfportret met nijlpaard

Zelfportret met nijlpaard
Commentaires
Ook dwergnijlpaarden worden groot
De 22-jarige student Julian beleeft een onrustige zomer. Aan zijn relatie is net een einde gekomen en vriendschappen verwateren. Het dagelijkse nieuwsbulletin is 'een steeds terugkerende psychische belasting', met berichten over doden in Irak en aangespoelde walvissen. Hoe moet Julian zijn idealen waarmaken? Voorlopig gaat zijn engagement niet verder dan tirades tegen terreinwagens. De angst voor een volstrekt zinloos leven neemt toe.
Daarmee boort de Oostenrijkse schrijver Arno Geiger een nieuw thema aan. In eerdere boeken schreef hij over ouderdom, aftakeling en geschiedenis. Nu draait het om volwassen worden en de toekomst.
Julian gaat op zoek naar zichzelf. Hij neemt een vakantiebaantje bij de doodzieke professor Beham als oppasser van een dwergnijlpaard. Ondertussen probeert hij vreedzaam samen te wonen met een irritante huisgenote. Met Aiko, de dochter van professor Beham, knoopt hij een vrijblijvende affaire aan. Ma…Lire la suite
Zelfportret met nijlpaard
Eeuwige liefde: in het beste geval eindigt ze met de dood, maar meestal mag je vroeger inboedels gaan verdelen. Julian wilde niet meer met Judith en zij niet meer met hem, dus moet de cd-collectie samen met een paar vuile onderbroeken in een plastic zak. Tweeëntwintig is Julian en omdat hij nog schulden moet aflossen gaat hij bij een drankzuchtige professor op een dwergnijlpaard passen. Ook aanwezig: de iets oudere Aiko, die haar eigen getroebleerde liefdesleven in goede banen probeert te leiden. U raadt het al: Julian en Aiko vinden troost in elkaars armen.
Een relatiebreuk, wat urbane melancholie, een raar dier erbij, en dat is het dan: weer een lekker boekje bijeen getikt. Best vlot geschreven, maar dit is het soort roman waarvoor je het vermaledijde woord ‘leuk’ nog eens uit de kast haalt. In een zucht ben je erdoorheen, in een zucht ben je hem vergeten. Literatuur kan en moet meer zijn dan louter behaagzuchtig gepriegel.
…Lire la suite