Aan het einde van Nachtster werd Ever voor het eerst benaderd door een stokoude vrouw die haar bestookte met raadselachtig gezang. In Lotusbloem, de ontknoping van deze zesdelige reeks, ontdekt ze dat de vrouw haar duidelijk wil maken dat ze uitverkoren is om een reis te ondernemen naar de Boom des Levens. Alleen zo kan ze redden wat echt de moeite waard is: de ziel. Eeuwen geleden maakte Damen immers de verkeerde keuze door de onsterfelijkheid van het lichaam boven die van de ziel te verkiezen, terwijl alleen deze laatste ware onsterfelijkheid brengt. Door het eten van de vrucht van de Boom des Levens zal de toestand zich herstellen.
Deze vertaling leest vlotter dan de oorspronkelijke Engelse versie. De schrijfstijl van Alyson Noël kenmerkt zich immers door het veelvuldig gebruik van opsommingen, beknopte bijzinnen en komma’s. In de vertaling door Sandra C. Hessels worden minder bijzinnen gebruikt, wat de tekst vlotter en minder eentonig maakt. Dat neemt echter niet weg dat deze reeks ook inhoudelijk vrij eentonig is, en dat is niet anders in Lotusbloem. In de delen drie tot vijf werd er nauwelijks nog iets wezenlijks aan het verhaal van Ever en Damen toegevoegd. Telkens kregen we ongeveer dezelfde verhaallijn, die dan net iets anders werd ingevuld: Ever wil de vloek verbreken die verhindert dat zij en Damen de liefde kunnen bedrijven. Door de overdracht van DNA zou hij immers sterven en terechtkomen in Schaduwland, waar hem een bestaan vol wanhoop en leegte beschoren zou zijn. Doordat Ever zo gebrand is op het doorbreken van de vloek, maakt ze ondoordachte beslissingen, waardoor ze zichzelf nog verder in nesten werkt. Daarop moet ze de situatie weer zien recht te trekken. 
In dit laatste deel van de reeks krijgt Ever de kans om uit die vicieuze cirkel te geraken. Daarvoor moet ze haar lichamelijke verlangen opzijzetten en voorrang geven aan het redden van haar ziel. Ondanks het feit dat het verhaal nu niet meer in cirkels draait, en duidelijk naar de ontknoping toewerkt, slaagt Noël er niet in haar reeks weer op het juiste spoor te krijgen. De verhaalwendingen zijn te gemakkelijk en voorspelbaar. Bovendien krijgen we ellenlange, vaak geforceerde poëtische dialogen en overpeinzingen waarin Ever haar beweegredenen verklaart. Deze worden meermaals herkauwd, wat het gevoel van eentonigheid nog vergroot. 
Less is more is zeker van toepassing op 'De onsterfelijken': een minder lang uitgesponnen verhaallijn en minder hoogdravende gevoelens zouden de kwaliteit van de reeks zeker ten goede zijn gekomen. [Ilse Moens] Masquer le texte

De 16-jarige Ever is onsterfelijk. Ze is voorbestemd voor Damen, maar door een vloek uit het verleden kunnen zij niet echt samen zijn. Wanneer Ever de vreemde, oude vrouw Lotus ontmoet, biedt deze haar de kans alles over het verleden te ontdekken. Dit is de sleutel tot hun eeuwige geluk, maar het kan ook hun einde betekenen. Damen is namelijk niet welkom op deze reis. Ever zal deze zoektocht dus zelf aan moeten gaan, alleen, met het risico dat ze misschien niet meer terug kan komen... Het verhaal is opgebouwd uit 45 hoofdstukken met een beschrijvende stijl. Er zijn verhoudingsgewijs weinig dialogen, wat het tempo vertraagt en de personages redelijk vlak maakt. Zesde en laatste deel in de reeks van ‘De Onsterfelijken’* over liefde, leven en vertrouwen. Het boek is niet afzonderlijk van de eerdere delen te lezen. Voor fans van fantasy-boeken, vanaf ca. 15 jaar.