Na Vriendjes dik en dun, een interactief kijk- en zoekboek rond tegenstellingen, verscheen een tweede verhaal in deze vrolijke reeks van Alice Hoogstad en Hans Kuyper met een bonte beestenbende in de hoofdrol: Vriendjes boos en blij. In dit beeldverhaal over emoties staat per dubbele pagina één gevoel centraal. Anders dan in het eerste, dat uit losstaande prenten bestaat, zit in dit tweede prentenboek ook een overkoepelende verhaallijn. Het verhaal start met een eenzame olifant die voor het raam van z'n nieuwe huis moederziel alleen voor zich uit zit te staren. Gelukkig komen zijn nieuwsgierige buren op bezoek. Samen gaan ze vrolijk spelen, tot de boze stier hen wegjaagt enz. Aan het einde van het verhaal, wanneer olifant en ezel elkaar verliefd en verlegen in de ogen kijken, hebben de kleuters in totaal twaalf basisgevoelens leren (her)kennen. Ze staan op de binnenflap nog eens mooi verzameld in een rij portretjes waarop elk dier in één emotie afgebeeld is.
Deze emot…
Lire la suite
Na Vriendjes dik en dun, een interactief kijk- en zoekboek rond tegenstellingen, verscheen een tweede verhaal in deze vrolijke reeks van Alice Hoogstad en Hans Kuyper met een bonte beestenbende in de hoofdrol: Vriendjes boos en blij. In dit beeldverhaal over emoties staat per dubbele pagina één gevoel centraal. Anders dan in het eerste, dat uit losstaande prenten bestaat, zit in dit tweede prentenboek ook een overkoepelende verhaallijn. Het verhaal start met een eenzame olifant die voor het raam van z'n nieuwe huis moederziel alleen voor zich uit zit te staren. Gelukkig komen zijn nieuwsgierige buren op bezoek. Samen gaan ze vrolijk spelen, tot de boze stier hen wegjaagt enz. Aan het einde van het verhaal, wanneer olifant en ezel elkaar verliefd en verlegen in de ogen kijken, hebben de kleuters in totaal twaalf basisgevoelens leren (her)kennen. Ze staan op de binnenflap nog eens mooi verzameld in een rij portretjes waarop elk dier in één emotie afgebeeld is.
Deze emoties worden pagina na pagina bijzonder krachtig verbeeld door Alice Hoogstad. Doordat ze een gevoel niet enkel via gelaatsuitdrukkingen, maar ook met kleur, lijnvoering, compositie en perspectief uitwerkt, ademt elk beeld, dat telkens een dubbele pagina beslaat, de emotie op een treffende manier uit. Zo schildert ze de eenzame olifant in een kale, hoekige kamer met overwegend donkerblauwe tinten, terwijl ze de vrolijke, bontgekleurde dieren in een drukke, golvende compositie schikt. Kleuters zullen er dan ook weinig moeite mee hebben zich in de verschillende emoties in te leven. De woede van de reusachtige, zwarte stier, die met een rode kop en een rode hark in de poot tegen een witte achtergrond de dieren uit zijn tuin verjaagt, barst uit de prent. Op de volgende pagina voel je zo de paniek van giraf en zijn vrienden wanneer ze, nog steeds achtervolgd door de dreigende hark, in een wirwar van groen verstrikt raken. En van de laatste illustratie, waarop olifant en ezel bij een ondergaande zon in een rozerood kader van bomen en takken in elkaars ogen verdrinken, begint iedereen te blozen. De versjes van Hans Kuyper ondersteunen de prenten, maar voegen zelden iets toe. Net zoals in Vriendjes dik en dun is de kwaliteit erg wisselvallig. De meeste versjes zijn sympathiek, maar weinig verrassend. Kuyper zegt vaak weinig met veel woorden, wat in schril contrast staat met de krachtige beeldtaal in het boek. Zijn versjes laten weinig aan de verbeelding over. Vaak lijkt de dichter geen passend antwoord te vinden op de prenten. Hij parafraseert, stapelt de herhalingen op en zoekt te veel naar woorden: 'Tralala, tjingboem en joepie, / hup maar weer van olala, / falderal en vla met hopjes! / Ik ben heel erg in mijn nopjes: / bim bam bom, hoezee, hoera!'. Hierdoor lijkt de tekst soms overbodig. Gelukkig weet Kuyper af en toe te ontroeren: 'Alles zit me tegen, weet je, / dus ik huil gewoon een beetje. / Even maar. Straks lach ik weer'. Een enkele keer, zoals bij 'trots', bieden de versjes een meerwaarde. Vreemd dat uitgeverij Leopold in zo'n sterke en duidelijke reeks voor de tweede maal op rij minder aandacht besteedt aan de tekst. [Marit Trioen]
Masquer le texte