Mira, enig kind uit een kil gezin, wordt later verpleegkundige, maar stelt zich weinig empathisch op. Samen met dochtertje Vera leidt ze een marginaal bestaan. Algauw wordt duidelijk dat ze het münchhausen-by-proxysyndroom heeft. Vera moet veel ziekmakende ‘vitaminepilletjes’ slikken en belandt verontrustend vaak in het ziekenhuis. Doordat Mira steeds weer verhuist, blijft ze onder de radar. De volwassen Vera, eveneens een eenzaat, krijgt een burn-out en zoekt dan hulp. Ze twijfelt aan haar herinneringen en Mira ontwijkt harteloos elke vraag. Vera verlangt vurig naar een leven dat bij haar past. Op een dag reist ze af naar Ameland, waaraan ze mooie jeugdherinneringen heeft. Dan overlijdt oma en gaat Vera terug naar het vasteland voor de uitvaart. Hoe zal het contact met Mira zijn? Een knap geschreven roman over de verwoestende gevolgen van een verschrikkelijke geestelijke aandoening. Mira’s gedrag is weerzinwekkend, maar het lukt de auteur duidelijk te maken waarom ze doet wat ze doet. De ingetogen schrijfstijl maakt de pijnlijke inhoud voor de lezer verteerbaar. Geslaagde debuutroman van de auteur (1983) over een heftig syndroom, met een kind als slachtoffer en hoe die later als volwassene er overheen kan komen. Masquer le texte