Edgard Demont keert gewond en gehavend uit de Eerste Wereldoorlog terug naar een vaderland dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Minnaars helpen hem te leven met kwetsuren die dieper gaan dan de littekens in zijn vlees. Ondertussen moet hij machteloos toezien hoe de wereld voor nieuwe waanbeelden bezwijkt en verse nachtmerries worden voorbereid.
Edgard Demont keert gewond en gehavend uit de Eerste Wereldoorlog terug naar een vaderland dat nooit meer hetzelfde zal zijn. Minnaars helpen hem te leven met kwetsuren die dieper gaan dan de littekens in zijn vlees. Ondertussen moet hij machteloos toezien hoe de wereld voor nieuwe waanbeelden bezwijkt en verse nachtmerries worden voorbereid.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
De stokoude Helena blikt terug op haar jeugd ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Een gruwelijke, maar voor haar ook erg belangrijke periode, waarin ze volwassen werd en haar grote liefde ontmoette. Nu vult Helena haar dagen met het neerschrijven van haar herinneringen aan die bewogen tijd in lijvige volumes, die ze echter nooit herleest.
De stokoude Helena blikt terug op haar jeugd ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Een gruwelijke, maar voor haar ook erg belangrijke periode, waarin ze volwassen werd en haar grote liefde ontmoette. Nu vult Helena haar dagen met het neerschrijven van haar herinneringen aan die bewogen tijd in lijvige volumes, die ze echter nooit herleest.
Erwin Mortier interviewt acht minderjarige asielzoekers die vanuit verschillende brandhaarden ter wereld naar België gevlucht zijn. Hij laat de jongeren van gemiddeld 15 jaar uit ondermeer Angola, Burundi, Koerdistan en Brazilië hun eigen verhaal vertellen. De verhalen worden begeleid door portretfoto's in kleur en zwart-wit van het leven in opvangcentra. Het boek is samengesteld op verzoek van ee
Erwin Mortier interviewt acht minderjarige asielzoekers die vanuit verschillende brandhaarden ter wereld naar België gevlucht zijn. Hij laat de jongeren van gemiddeld 15 jaar uit ondermeer Angola, Burundi, Koerdistan en Brazilië hun eigen verhaal vertellen. De verhalen worden begeleid door portretfoto's in kleur en zwart-wit van het leven in opvangcentra. Het boek is samengesteld op verzoek van een Belgische pleegzorgorganisatie.
Erwin Mortier interviewt acht minderjarige asielzoekers die vanuit verschillende brandhaarden ter wereld naar België gevlucht zijn. Hij laat de jongeren van gemiddeld 15 jaar uit ondermeer Angola, Burundi, Koerdistan en Brazilië hun eigen verhaal vertellen. De verhalen worden begeleid door portretfoto's in kleur en zwart-wit van het leven in opvangcentra. Het boek is samengesteld op verzoek van ee
Erwin Mortier interviewt acht minderjarige asielzoekers die vanuit verschillende brandhaarden ter wereld naar België gevlucht zijn. Hij laat de jongeren van gemiddeld 15 jaar uit ondermeer Angola, Burundi, Koerdistan en Brazilië hun eigen verhaal vertellen. De verhalen worden begeleid door portretfoto's in kleur en zwart-wit van het leven in opvangcentra. Het boek is samengesteld op verzoek van een Belgische pleegzorgorganisatie.
Mary Borden (1886-1968) was een Amerikaanse miljonairsdochter die in de Eerste Wereldoorlog vlak achter het front veldhospitalen oprichtte en daar zelf baanbrekend werk deed. In achttien fragmenten vertelt zij hoe het eraan toe ging tijdens de oorlog.
Mary Borden (1886-1968) was een Amerikaanse miljonairsdochter die in de Eerste Wereldoorlog vlak achter het front veldhospitalen oprichtte en daar zelf baanbrekend werk deed. In achttien fragmenten vertelt zij hoe het eraan toe ging tijdens de oorlog.
Deze monoloog werd in het voorjaar van 2015 opgevoerd door Elsie de Brauw, in een regie van Johan Simons, naar aanleiding van de herdenking van de eerste aanval met gifgas aan het westelijk front op 22 april 1915 en de internationale conferentie A century of weapons of mass destruction : Enough! die plaatsvond in de stad Ieper.
Deze monoloog werd in het voorjaar van 2015 opgevoerd door Elsie de Brauw, in een regie van Johan Simons, naar aanleiding van de herdenking van de eerste aanval met gifgas aan het westelijk front op 22 april 1915 en de internationale conferentie A century of weapons of mass destruction : Enough! die plaatsvond in de stad Ieper.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
De moeder van Erwin Mortier lijdt aan Alzheimer. Ze heeft geen wilsbeschikking gemaakt en geleidelijk wordt ze door de ziekte overmeesterd. Haar zoon heeft dit wrede proces vastgelegd in een elegie over ouders en kinderen, liefhebben en verlies, over afscheid nemen en herinneren.
Op Wereldboekendag 2009 las Erwin Mortier zijn Radioboek voor. Het gaat over de essentie van lezen en het schrijverschap, over de onmogelijkheid de kloof te dichten die tussen de woorden en de dingen gaapt. Een gegeven dat hij betreurt noch vervloekt, want "Ik zou geen dichter zijn indien ik niet in die niet te dichten bres van het denken zou willen jakkeren als een windvlaag waarin men beurteling
Op Wereldboekendag 2009 las Erwin Mortier zijn Radioboek voor. Het gaat over de essentie van lezen en het schrijverschap, over de onmogelijkheid de kloof te dichten die tussen de woorden en de dingen gaapt. Een gegeven dat hij betreurt noch vervloekt, want "Ik zou geen dichter zijn indien ik niet in die niet te dichten bres van het denken zou willen jakkeren als een windvlaag waarin men beurtelings klaagzangen of liefdesliederen beluistert. Die volle leegte is het domein van mijn genot, de tumultueuze stilte in alles, ook in onszelf, die zich nooit in één woord het zwijgen laat opleggen."
Op Wereldboekendag 2009 las Erwin Mortier zijn Radioboek voor. Het gaat over de essentie van lezen en het schrijverschap, over de onmogelijkheid de kloof te dichten die tussen de woorden en de dingen gaapt. Een gegeven dat hij betreurt noch vervloekt, want "Ik zou geen dichter zijn indien ik niet in die niet te dichten bres van het denken zou willen jakkeren als een windvlaag waarin men beurteling
Op Wereldboekendag 2009 las Erwin Mortier zijn Radioboek voor. Het gaat over de essentie van lezen en het schrijverschap, over de onmogelijkheid de kloof te dichten die tussen de woorden en de dingen gaapt. Een gegeven dat hij betreurt noch vervloekt, want "Ik zou geen dichter zijn indien ik niet in die niet te dichten bres van het denken zou willen jakkeren als een windvlaag waarin men beurtelings klaagzangen of liefdesliederen beluistert. Die volle leegte is het domein van mijn genot, de tumultueuze stilte in alles, ook in onszelf, die zich nooit in één woord het zwijgen laat opleggen."
