Walter Van den Broeck heeft een meer dan behoorlijke staat van dienst, met vele successen, prijzen en onderscheidingen. Zijn toneelteksten kregen vooral in de jaren '70 en '80 van de twintigste eeuw een grote bijval, en werden regelmatig gespeeld door de grote gezelschappen. De laatste jaren liep bij de beroepsgezelschappen de belangstelling voor zijn theaterwerk wat terug, mede te wijten aan de verminderde aandacht die aan het zogenaamde teksttheater werd besteed. Maar in het circuit van het vrijetijdstheater (dat in Vlaanderen een opmerkelijke kwaliteit vertoont) worden zijn teksten druk gespeeld. De in deze bundel verzamelde teksten zijn niet echt recent: ze werden tussen 1980 en 2003 gecreëerd. Maar ze verdienen beslist opnieuw in de belangstelling te worden gebracht.

'Au Bouillon Belge' werd geschreven ter gelegenheid van het honderdvijftigjarige bestaan van België in 1980, en werd gecreëerd door het inmiddels verdwenen gezelschap BENT in een regie van Jaak Vissenaken. De (Brusselse) Marie-Agnes, de (Waalse) Astère en de (Vlaamse) Jos komen samen in het volkscafé 'Au Bouillon Belge' om de erfenis van hun vader te regelen, maar geraken het niet eens. Het stuk werd destijds door de pers gunstig ontvangen, maar als een 'gelegenheidsstuk' bestempeld. De recensenten begrepen wel de verwijzingen naar de Belgische toestanden, maar geen enkele ontdekte de vele knipogen naar Sartre en de vele parallellen met diens Huis clos: de drie personages zitten opgesloten en zijn gedoemd om met elkaar verder te leven.

'De bloemen, de vogels, de gruwel' werd in 1995 gecreëerd door de Internationale Nieuwe Scène, in een regie van François Beuckelaers. In een burgerlijke huiskamer met uitzicht op een verzorgde tuin, klaagt een doorsnee echtpaar zich over de overvloed van geweld op de televisie. Het geweld is toch ver van hun bed? Maar wanneer er een basketbal van de buurjongen in hun mooie tuin belandt, geraken man en vrouw door de opeenvolgende gebeurtenissen stilaan maar zeker gevangen in een onafwendbare spiraal, die uiteindelijk leidt naar een gruwelijk einde. Een satire op onze zogenaamde beschaafde en fatsoenlijke samenleving.

'De Ronde van Vlaanderen (Mooi en Meedogenloos)' werd in 1999 gecreëerd door Het Gevolg, een beroepsgezelschap gevestigd te Turnhout, in een regie van Ignace Cornelissen. Drie vrouwen wonen in een typisch Vlaams dorp, op een dag dat de Ronde van Vlaanderen voorbijkomt. De grootmoeder is weduwe, en staat op aandringen van haar dochter op het punt te verhuizen naar een bejaardentehuis. De dochter is gescheiden en probeert los te komen van de tirannie van haar moeder. Kleindochter Arlette rijgt de vrijers aan elkaar en ontdekt dat ze alleen zichzelf kan zijn in het migrantencentrum waar ze werkt. De huisarts die er eens van droomde in Afrika levens te redden, komt elke dag op visite voor een insulinespuit. Een volks stuk over generatieconflicten, verlangens en illusies, in een realistische, licht groteske stijl.

'Vermist' werd door het gezelschap Het Gevolg gecreëerd in 2003, eveneens in een regie van Ignace Cornelissen. Een echtpaar is druk bezig met een organisatie voor vermiste kinderen, nadat hun dochter tien jaar geleden spoorloos verdween. De vader staat op het punt om naar Polen te reizen en daar een congres met tweehonderd kinderpsychologen toe te spreken, wanneer dochter Nadine plots als een knappe 24-jarige jonge vrouw komt binnenvallen. Het tragische verhaal dat tien jaren lang werd opgedist en opgepoetst, blijkt in de werkelijkheid heel anders te zijn verlopen, en geen enkel personage is wat hij of zij leek te zijn. Een tragikomedie over liefde en leugens, vol verrassingen.

Het theater van Van den Broeck is gebaseerd op de klassieke theaterregels. Er is een introductie, een uitgewerkte plot of verhaal, een verrassende wending, een hoogtepunt en een slot. Door deze klassieke opbouw, de volkse en spitse dialogen, de vele verrassingselementen en niet te vergeten de ironische ondertoon, lezen de toneelstukken van Van den Broeck als boeiende romans. Ze zijn inderdaad mooi, én meedogenloos. Het was beslist een bijzonder goed idee van de jonge Uitgeverij Vrijdag om deze teksten, die nog nooit eerder in boekvorm verschenen, uit te geven. [Toon Brouwers] Hide text

In deze bundel van de Vlaamse schrijver Walter van den Broeck zijn vier ongeveer even lang toneelteksten opgenomen. Het aantal personages varieert van drie tot negen. Die zijn verwikkeld in tragikomische verhalen over gemankeerde (familie-) relaties, over mislukte huwelijken, over het onvermogen tot communiceren, over onderdrukte seksuele driften, over de ‘miserie’ in het kleinburgerlijke Vlaanderen. Oftewel: over ‘het leed achter onze eigen geveltjes’, zoals een huisarts in een van de stukken zegt. De dialogen zijn zeer levendig en levensecht geschreven en als zodanig ook zelfstandig te lezen – je ziet het stuk als het ware voor je. De regieaanwijzingen geven het kader aan waarbinnen de handelingen zich afspelen, zoals de televisie waarop ‘Mooi en meedogenloos’ (oftewel ‘The bold and the beautiful’) te zien is. Het spelen van deze teksten zal voor de meeste Nederlanders lastiger zijn, vanwege de zo typische Vlaamse sfeer met soms surrealistische trekjes van de stukken – zoals een afgesloten telefoon die toch overgaat en een basketbal die blijft bonken. Hide text