Mede door de ontroerende portretfoto's in kleur van meesterfotograaf Ton Koene maken we kennis met vijf kinderen die vijf culturele gemeenschappen in vijf landen van de wereld representeren. We horen, zien en lezen de verhalen over hun dagelijkse leven van vijf kinderen (in de ik-persoon, ca. 11 jaar). Het betreft de onweerstaanbare Kavetwingwa (Namibië), de bescheiden Noor (Afghanistan), de vrolijke Pedar (Lapland), de attente Tung Tung (China) en de betrokken Isa (woont op een woonboot in Amsterdam). We lezen over het leven in stammenculturen, het houden van rendieren, het drukke China en het wonen in een oude vrachtboot. Royale, bijna vierkante uitgave met een prachtige thematiek in het licht van wereldoriëntatie en monidale vorming (mondiale verkenningen). Het betreft jongens en meisjes met trots, zelfbewustzijn, nauwe verbondenheid met de gewoonten en gebruiken van hun land, godsdienst, zorg voor dieren, familieverband en de wijze waarop zij zich hebben aangepast aan hun leefomstandigheden. Wat een mooi gelukte uitgave! Beelden zeggen meer dan 1000 woorden – als we al een wereld maken met elkaar, mag het dan déze wereld zijn! De fotograaf won de World Press Photo en de Zilveren Camera. Vanaf ca. 10 t/m 14 jaar. Hide text

Dit boek valt vooral op door zijn prachtige foto's. Soms neemt één foto wel twee bladzijden in beslag, soms wordt een bladzijde gevuld door wel zes verschillende foto's. Deze schikking maakt dat het boek boeiend blijft en dat de foto's volledig tot hun recht komen. Heel leuk om naar te kijken! Ton Koene is dan ook een fotograaf die al verschillende prijzen won. In dit boek brengt hij het leven van vijf kinderen over heel de wereld in beeld. Bij elke foto staat wat uitleg geschreven in zeer begrijpbare taal. Soms zijn dit slechts enkele zinnen, soms neemt de uitleg een hele bladzijde in beslag. Steeds gaat die uitleg over dezelfde dingen: de familie, de woning, dieren, hobby's, religie en rituelen. Toch is er per cultuur ook aandacht voor andere typische onderwerpen. Slechts één foto in het boek zorgt voor verwarring. Dat is de tweede foto. Op deze foto ontmoeten we de familie van Kavetwingwa in Namibië. De omschrijving spreekt over dertien mensen, terwijl we op de foto veertien mensen zien. Toch leren we bijzonder veel van deze ontmoeting. De cultuur van Namibische nomaden is immers helemaal niet te vergelijken met de onze. Ook de cultuur van de Afghaanse jongen Noor is helemaal anders dan de onze. We nemen een kijkje in een vluchtelingenkamp zodat deze wereld plots veel dichterbij komt. De auteur portretteert deze werkelijkheid helemaal niet zielig maar toont ons alles zoals het is. Ook de rol die de moeder inneemt in een moslimsamenleving wordt verduidelijkt maar niet beoordeeld.

In Lapland ontmoeten we Pedar. En hoewel de omstandigheden in dat gebied heel anders zijn dan hier, kunnen we onszelf best herkennen in de cultuur van de Samen die hier beschreven wordt. Pedar houdt niet zo van school, maar is graag bij zijn rendieren. De foto van hun huis in het noorderlicht is uiteraard fantastisch. Tot slot ontmoeten we nog een meisje in China en eentje die op een boot in Amsterdam woont. Zo leren we dat iedereen anders is. Wat zij meemaken is uiteraard niet hoe iedereen in die samenleving zijn/haar cultuur beleefd,  maar het geeft ons wel een interessante inkijk in het leven van kinderen overal op deze wereldbol.

Hide text

Dit boek valt vooral op door zijn prachtige foto's. Soms neemt één foto wel twee bladzijden in beslag, soms wordt een bladzijde gevuld door wel zes verschillende foto's. Deze schikking maakt dat het boek boeiend blijft en dat de foto's volledig tot hun recht komen. Heel leuk om naar te kijken! Ton Koene is dan ook een fotograaf die al verschillende prijzen won. In dit boek brengt hij het leven van vijf kinderen over heel de wereld in beeld. Bij elke foto staat wat uitleg geschreven in zeer begrijpbare taal. Soms zijn dit slechts enkele zinnen, soms neemt de uitleg een hele bladzijde in beslag. Steeds gaat die uitleg over dezelfde dingen: de familie, de woning, dieren, hobby's, religie en rituelen. Toch is er per cultuur ook aandacht voor andere typische onderwerpen. Slechts één foto in het boek zorgt voor verwarring. Dat is de tweede foto. Op deze foto ontmoeten we de familie van Kavetwingwa in Namibië. De omschrijving spreekt over dertien mensen, terwijl we op de foto veertien mensen zien. Toch leren we bijzonder veel van deze ontmoeting. De cultuur van Namibische nomaden is immers helemaal niet te vergelijken met de onze. Ook de cultuur van de Afghaanse jongen Noor is helemaal anders dan de onze. We nemen een kijkje in een vluchtelingenkamp zodat deze wereld plots veel dichterbij komt. De auteur portretteert deze werkelijkheid helemaal niet zielig maar toont ons alles zoals het is. Ook de rol die de moeder inneemt in een moslimsamenleving wordt verduidelijkt maar niet beoordeeld.

In Lapland ontmoeten we Pedar. En hoewel de omstandigheden in dat gebied heel anders zijn dan hier, kunnen we onszelf best herkennen in de cultuur van de Samen die hier beschreven wordt. Pedar houdt niet zo van school, maar is graag bij zijn rendieren. De foto van hun huis in het noorderlicht is uiteraard fantastisch. Tot slot ontmoeten we nog een meisje in China en eentje die op een boot in Amsterdam woont. Zo leren we dat iedereen anders is. Wat zij meemaken is uiteraard niet hoe iedereen in die samenleving zijn/haar cultuur beleefd,  maar het geeft ons wel een interessante inkijk in het leven van kinderen overal op deze wereldbol.

Hide text