Zilverboom is het laatste deel van de vijfdelige 'Duistere Vloed Cyclus', oorspronkelijk verschenen in de jaren '70. Het geheel heeft niets van de luchtige en zappende Harry Potter-fantasie. Lezers met geduld en met een grote interesse voor Britse mythen en sagen krijgen waar voor hun geld met de sfeervolle beschrijvingen.

Kinderen krijgen de centrale rol in de strijd tussen Licht en Duisternis. Will Stanton is de jongen die als laatste van de onsterfelijken een grote rol krijgt toebedeeld. Met de hulp van andere kinderen en gecoacht door de wijze en tijdloze Merryman, gaat hij op zoek naar het kristallen zwaard om dwars door de tijd de eerste te zijn om het fruit van de Zilverboom te plukken en de beslissende eindstrijd met het Duister aan te gaan. [Mai Van Loon]

Bijna alle tekens zijn verzameld en de beslissende strijd om de macht tussen het Duister en het Licht begint. De Vrouwe geeft de laatste cryptische aanwijzingen waarna Will en Bran met veel moeite het zwaard weten te bemachtigen waarmee de bloesemtak van de meidoorn geplukt kan worden. Voor het zover is, moet nog een verrader worden ontmaskerd. Alle verhaallijnen uit de eerste vier delen van deze cyclus komen bijeen. Manco blijft dat er veel gebeurt, maar dat het verhaal door de fragmentarische opbouw, het gestoei met de tijd en het slecht afwerken van spannende fragmenten (lange opbouw met een plot in een of twee zinnen) nooit echt wil blijven boeien. Mooi blijven de beschrijvingen van taal en landschap van Wales. De doelgroep moet liefhebber zijn van dit fantasy-genre en zeker de andere delen hebben gelezen. Op de voorkaft de zilverboom in het centrum van een maalstroom van gebeurtenissen die tot twee keer een belangrijke rol speelt bij de ontknoping.

Dit is het vijfde en, wat mij betreft gelukkig, laatste deel van ‘De Duistere Vloed Cyclus’. In dit deel had ik voortdurend het gevoel dat het niet meer hoefde geschreven te worden. Het beschrijft via oeverloze uitweidingen het ultieme gevecht tussen het Licht en het Duister. Flarden geschiedenis, Engelse mythen (o.a. Arthur) en een over en weer vliegen van de ene tijd naar de andere wisselen elkaar af. Vage omschrijvingen van duistere gloed en vloed en onheilspellende stormwinden omgeven vertrouwde figuren uit eerdere boeken: de Ouden Will en Merriman, de Vrouwe van wie het beeld vaag blijft, en de kinderen: Jane, Simon en Barney en Bran, de zoon van koning Arthur die in die Wills tijd leeft. Will en Bran vinden het ontbrekende stuk, het zwaard Eirias, om de beslissende confrontatie met het Duister aan te gaan. Zwaarwichtige woorden voeren de boventoon in dit boek waarin ook talrijke expliciete boodschappen zitten voor vrede en verdraagzaamheid. Het besluit met deze herhaalde waarschuwing: nu het Licht het Duister overwonnen heeft, is het de verantwoordelijkheid van ieder mens om ervoor te zorgen dat vrede en rechtvaardigheid in de wereld bewaard blijven zonder magische tussenkomsten. Zo, maar dat wisten we al en dus sluiten we tevreden deze cyclus.
Hide text