De dodencel roept bij iedereen duistere fantasieën op. Hoe zou het zijn om de laatste 40 m. op het groene vinyl (de groen mijl) naar de elektrische stoel te lopen, in het besef dat je daar gaat sterven? Hoe zou de man zich voelen die de veroordeelde op de stoel moet vastsjorren? Of de man die de schakelaar overhaalt? Welke tol zou zo'n baan van je eisen? King geeft in zes afleveringen op een eigenzinnige manier hierop het antwoord. De lezer zelf kan dit nuanceren en interpreteren na het lezen van het boek.

In de eerste aflevering ('De twee dode meisjes') maak je kennis met de hoofdpersonen. De verteller, Paul Edgecombe, werkt in het verzorgingstehuis Georgio Pines, maar was vroeger hoofdcipier van de dodencellen in de Mountain-gevangenis. Zoals verder blijkt, is elke aflevering een opname in het heden met een terugblik naar het verleden. Personen in het verleden en heden worden vaak in Pauls gedachten vervlochten. Deze aflevering is een beknopte weergave van het schijnbaar juiste verhaal: Billy Wharton, John Coffey en Eduard Delcroix hebben verschillende moorden gepleegd en wachten momenteel op de elektrische stoel.

In 'De muis' richt Delcroix een muis, Mr. Jingles ("de muis had haar naam in zijn oor gefluisterd") af. Hij leert haar o.a. pepermuntjes eten en een trucje met een gekleurd klosje. Details zoals deze bieden een beter inzicht in de eerste aflevering, waarin het verhaal beetje bij beetje wordt opgebouwd. In dit deel wordt ook beschreven hoe Wharton naar de Mountain-gevangenis wordt gebracht en daar probeert om Dean, een bewaker, te wurgen. Wharton voelt zich helemaal niet verantwoordelijk ("Ze kunnen mij slechts één keer executeren").

De derde aflevering heeft de titel 'Coffey's handen' meegekregen. In Pauls gedachten worden opnieuw het heden en het verleden vervlochten: de fysieke gelijkenis tussen Wharton en Richard Widmark -- een acteur uit een film waar hij op dat ogenblik naar kijkt --, het vervolg van de aanval van Wharton op Dean, waar de anders zo agressieve bewaker Percy verstomd bij staat te kijken, het redden van Deans leven door een bewaker en de wonderbaarlijke genezing van Paul door Coffeys handoplegging. Het verhaal wordt plots afgebroken, spanning en emoties worden opgebouwd. Ook in de vierde aflevering ('De vreselijke dood van Eduard Delacroix') wordt het heden met het verleden op een ingenieuze manier verweven.

'Coffey op de mijl' betekent de dood van Coffey. Hierin wordt dankzij puik speurwerk ontdekt dat niet Coffey maar Wharton de twee meisjes vermoord heeft. Toch vindt Coffey's executie plaats. De tegenstelling tussen haat en liefde, het onbegrip, de machteloosheid, de angst en het verdriet geven dit deel een extra dimensie. Je blijft achter met gemengde gevoelens.
Doorheen het boek wordt regelmatig een samenvatting voorzien, zodat elke verwarring of onvolkomenheid vermeden wordt. Elk deel heeft zijn eigen mini-climax en haar het einde toe past alles perfect in elkaar. De vragen die regelmatig worden opgeworpen, beantwoorden zichzelf, maar niet altijd direct. De lezer beleeft de verhalen met een grote intensiteit omdat ze hem in kleine stukken worden gepresenteerd. Op die manier slaagt King erin om op een meesterlijke wijze de spanning op te bouwen en de essentiële waarheid te ontmaskeren. De elektrische stoel is en blijft een luguber en veelbetwist onderwerp waar King op een gedurfde manier een verhaal rondweeft. [Debby Van Otten] Hide text

Een zeer oude gevangenisbewaker vertelt over de perikelen in een Amerikaanse staatsgevangenis rond de executie van een beweerde moordenaar op de elektrische stoel in 1932. Originele, vakkundige constructie: zesdelig feuilleton. Elk deel is een afgeronde episode met een cliffhanger. Het begin van een volgend deel overlapt het einde van een vorig. De delen worden gescheiden door een zestal illustraties. Hoog oplopende spanning; vlotte verteltrant, populair taalgebruik en veel spectaculaire actie. Schokkende beschrijving van een elektrocutie. Het paranormale is minder prominent aanwezig dan in eerder werk, de psychologische diepgang is groter. Veel aandacht wordt gegeven aan positieve menselijke betrekkingen. Goede vertaling, normale druk. Verfilmd met Tom Hanks, filmfoto op de omslag.