Sophie Swerts Knudsen slaagt er in Wolf op een meesterlijke wijze in om kinderen die het zwaar hebben een hart onder de riem te steken. De tienjarige Seppe heeft kanker en put kracht uit zijn dagdromen over Amerikaanse indianen en totemdieren. Zijn strijd wordt gekleurd door de angst van de ouders en de warme vriendschap tussen hem en de verpleegster Katinka, die indiaans bloed heeft en het beste in hem bovenhaalt. Op een kinderkankerafdeling valt weinig vreugde te rapen: Seppe is vaak misselijk en doodmoe, en vindt voortdurend plukken haar op zijn hoofdkussen. Rolstoel en chemo zijn dagelijkse kost. Hij mist zijn vrienden en voelt haarfijn aan hoe zijn ouders zichzelf niet meer zijn. Bovendien voelt hij zich tot zijn eigen verbazing aangetrokken tot Teresa, die al enkele maanden op de afdeling ligt en er erg aan toe is. Het indianenboek dat zijn moeder hem gaf, helpt hem om de realiteit even te ontvluchten. Hij stelt zich voor hoe de medicatiezak het bloed bevat van zijn ergste vijand, die hij net verslagen heeft en wiens krachten nu in hem zullen overgaan. "Terwijl de chemo langzaam in mij druppelt, ben ik een oersterke, moedige indiaan". Seppe kiest de wolf als totem. Die past immers perfect bij de krachtige manier waarop hij nieuwe situaties aanpakt.
De prachtige illustratie van een wolf op het omslag zal de jonge lezer zeker uitnodigen om dit niet-alledaagse verhaal te lezen. De schrijfster weet het thema uit te werken in een allesbehalve zielige tekst in de ik-persoon. Indianen worden vaak geromantiseerd, maar hier komen hun moed en doorzettingsvermogen op een realistische manier aan bod. Samen met Seppe lezen we in korte, cursief gedrukte passages over het leven en de tradities bij de Sioux, en de symboliek van de totems. Op geen enkel moment verlaten we echter de ziekenhuiswereld.
Het taalgebruik en gedrag van Seppe zullen zeer herkenbaar zijn voor de jonge lezer. Als hij een baaldag heeft, mokt hij. Aanvankelijk is hij ook boos op wat hem overkomt, en dat uit hij op een jongensachtige manier. Dankzij zijn doorzettingsvermogen zal hij uiteindelijk zijn demonen verslaan. [Lydi Adriaensen] Hide text

Seppe is 10 jaar en heeft kanker. Hij wordt op zijn verjaardag opgenomen in het ziekenhuis, geopereerd en moet daarna allerlei kuren ondergaan. Aanvankelijk is hij erg in zichzelf gekeerd en lusteloos. Dat verandert als hij een boek leest over het leven van de Sioux-indianen in Amerika. Hij vereenzelvigt zich met een sterke indiaan en put daar kracht en moed uit. In een van de verhalen leest hij over de betekenis van een totemdier waarna hij droomt over een wolf. Verhaal in de ik-vorm over het doorzettingsvermogen en de moed van een kankerpatiëntje. Op de doelgroep afgestemd taalgebruik. De gedeelten die de hoofdpersoon leest over de indianen zijn cursief, in zijn geheel weergegeven. Vooral geschikt ter bemoediging van kinderen die het door deze ziekte zwaar hebben. Klein formaat, met passende, wat geheimzinnige omslagillustratie. Vanaf ca. 9 jaar.

Naar aanleiding van een televisieprogramma over kinderen met kanker heeft deze schrijfster een verhaal geschreven. In het voorwoord schrijft de auteur: Wolf is een fictief verhaal over een jongen met kanker die uit zijn dagdromen over Amerikaanse indianen en totemdieren kracht put om zijn demonen te verslaan. Het verhaal is in de ik-persoon geschreven. Seppe is een introverte, wat verwende jongen, die aanvankelijk heel veel medelijden heeft met zichzelf als de ziekte hem treft. Als op een dag zijn ouders een boek meebrengen over het leven van de Sioux-indianen en de verpleegster die hem verzorgt zegt dat haar voorouders indianen waren, put Seppe daar veel kracht uit. Dit verhaal is heel toegankelijk en vlot geschreven. De schrijfster heeft een groot mededogen voor zieke kinderen en wil hen op deze manier een hart onder de riem steken. De informatie over de Sioux staat cursief gedrukt. Spijtig genoeg wordt het verhaal wat te afstandelijk verteld. Nergens wekt het bij het lezen enige ontroering op. Ook komt dit tienjarig jongetje wat onecht over. Daardoor klinkt het hele verhaal wat geforceerd. Er zijn al indringender verhalen geschreven over dit onderwerp.

Hide text