Het derde boek van Berners veel geprezen kijk-en zoekboekenserie over de seizoenen grijpt plaats in hetzelfde decor als de vorige twee boeken, Wat een winter! en Leve de lente! We bewegen ons telkens van de stadsrand (een groot huis, een boerderij), naar het stadscentrum (station, cultureel centrum, marktplein, winkelparadijs), om te eindigen in het stadspark. Zo kunnen we door de boeken heen volgen wat er daar per seizoen verandert: andere groenten in de winkel, het stadspark leeg in de winter, overvol in de zomer, etc. Er zijn nog andere verhalende evoluties, zoals de school die gebouwd wordt en in het nog te verschijnen herfstboek zal opengaan, of de schoorsteenveger die telkens een ander huis onder handen neemt. Er zijn constanten, zoals een aantal personages die steeds terugkomen. Er is zelfs regressie: het model van de trein wordt steeds ouder.

In Zonnige zomer leeft de stad op en bruist van de activiteiten. Een plotse regenbui deert de bewoners niet. De meeste personages zijn op weg naar het stadspark, een aantal van hen is er uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje. Die eindplaat doet je dan ook teruggrijpen naar de vorige pagina's zodat je kunt nagaan waar de genodigden hun cadeautjes hebben gekocht. Moeilijk is het zoeken niet, want de tekeningen blijven overzichtelijk. Ze bevatten talrijke personages, dieren en situaties, en zoals het hoort zie je bij elke lezing steeds meer verhaaltjes en verbanden, maar dit alles tiert niet zo welig als in de meeste zoekboeken. De seizoensboeken van Berner zijn toch vooral kijk- en vertelboeken. De overzichtelijkheid en haar charmante tekenstijl trekken meteen het oog van kinderen, en ik merkte dat zelfs een peuter van 14 maanden werd geboeid.

Dit boek biedt op zich al veel kijk- en vertelplezier. Wanneer je het in serie leest met de andere seizoensboeken, haal je er nog veel meer verhalen uit. Ten slotte verwijst Berner ook naar andere boeken. Kapitein Haddock bv. speelt hier rijleraar. En door de platen heen zweeft een ballon in de vorm van het hoofd van Kareltje, het hoofdpersonage van de heerlijke voorleesboeken van Berner. [Chris Bulcaen] Hide text

Dit grote hardkartonnen prentenboek met twee afgeronde hoeken bevat zeven kijk- en zoekplaten die telkens twee bladzijden beslaan. Ze tonen zomerse taferelen op het platteland en in de stad. In huizen, winkels, tuinen en parken, in het station en op straat zijn mensen in hun dagelijkse bezigheden te zien. Ze zijn aan het werk, kuieren, genieten van het zomerweer, doen inkopen, sporten, spelen, lezen, maken een praatje en nog zoveel meer. Een aantal vaste personages is onderweg naar een rommelmarkt, anderen zijn op zoek naar een cadeautje voor een verjaardagsfeest. Zo kan de lezer bepaalde mensen, dieren en dingen volgen op enkele bladzijden of door het hele boek. Er is ontzettend veel te zien en te benoemen op deze grote platen. Toch blijven ze heel overzichtelijk met hun fijngetekende personages, grappige details en levendige kleuren. Tekst is er niet, op enkele opschriften en uithangborden na. Alleen op de achterzijde van het omslag staan enkele aanwijzingen en zoekopdrachten vermeld. De platen zetten aan tot aandachtig kijken, vergelijken en relaties leggen, fantaseren en vertellen. Dit boek is een lust voor het oog en het garandeert urenlang kijk- en zoekplezier. In dezelfde uitvoering verscheen o.a. 'Leve de lente!'*. Vanaf ca. 3 jaar. Hide text

Na de winter en de lente is Rotraut Susanne Berner aan de zomer toegekomen. Het derde boek in de reeks ligt volledig in lijn van de twee voorgaande. De zeven dubbele bladzijden geven telkens een momentopname van de stad of van het platteland, waarop je niet in één, twee, drie uitgekeken raakt. Bij elke plaat kan je uren kijken, zoeken, vertellen. Op de achterflap staat een aantal figuren die op elke plaat terug te vinden zijn: een poes die op een muis jaagt, een non die van pinguïns houdt, Daniela die met een opgeblazen krokodil onder de arm op weg is naar het verjaardagsfeest van Susanne. Uiteindelijk blijkt heel het boek een aanloop naar Susannes verjaardagsfeest, maar het stoort geenszins als je dit niet doorhebt en al lang bij elk personage je eigen verhaal verzonnen hebt. De illustratiestijl van Berner blijft wat houterig en naiëf, maar o zo charmant.