Hoera voor Kleine Ezel is een bundel van drie eerder verschenen voorleesverhalen: Kleine Ezel, Kleine Ezel en de oppas en Kleine Ezel wil naar pappa, die voor deze uitgave werden herzien en aangepast. In alle verhalen vindt Kleine Ezel zichzelf al geweldig groot, maar hij valt toch telkens terug op de hulp van zijn moeder of een moederfiguur.
Het boek opent met ‘Kleine Ezel’. In dit eerste verhaal wil Kleine Ezel alles zelf doen: zelf op het potje gaan, zichzelf aankleden, zelf eten en zelf zijn mooie tekening naar Feestvarken brengen. De reis daarheen valt echter tegen: hij is moe, vies en mist zijn mamma. Gelukkig is hij nooit echt alleen: wie goed kijkt, ziet op elke pagina zijn mamma, die hem stiekem in de gaten houdt.
Ook in het tweede verhaal, ‘Kleine Ezel en de oppas, voelt Kleine Ezel zich een stuk volwassener dan hij eigenlijk is. Zijn mamma gaat naar de film en Kip komt oppassen. Kleine Ezel was echter liever alleen thuisgebleven en besluit het Kip zo moeilijk mogelijk te maken. Met het stopzinnetje: ‘Mag wel van mamma’ slaagt hij er telkens in zijn zin door te drijven. Wanneer Kip eindelijk besluit om streng op te treden en hem naar bed te sturen, struikelt Kleine Ezel over de drempel en bezeert zich. Dan blijkt zo’n oppas toch wel fijn, zo fijn zelfs dat, wanneer mamma thuiskomt en hem in bad wil doen, Kleine Ezel antwoordt: ‘Hoeft niet van Kip’.
Het boek sluit af met ‘Kleine Ezel wil naar pappa’. In dit verhaal gaan Kleine Ezel en zijn mamma op bezoek bij zijn vader in de verre landen. Opnieuw is de reis erheen het centrale deel van het verhaal, waarin vele dieren Kleine Ezel wijze lessen geven. Bij je pappa kom je immers niet zomaar: je moet je snuitje wassen, je mag niet voordringen en niet met volle mond praten, je moet je hoefjes poetsen, enzovoort. Een grappig detail is dat deze dieren een stuk exotischer zijn dan in de voorgaande verhalen: een lama, pandaberen en een neushoorn. Dit karakteriseert de ‘verre landen’. Zoals verwacht is de ontmoeting tussen Kleine Ezel en zijn vader de climax van het verhaal: pappa blijkt een circusclown!
Annemarie van Haeringens sfeervolle aquarellen  sluiten perfect aan bij de verhalen. Haar kleuren versterken telkens precies de emoties: de sombere achtergrondtinten tijdens de voettocht van Kleine Ezel naar Feestvarken beelden perfect het gevoel van verlorenheid uit, dat scherp contrasteert met het felle geel bij Feestvarken en mamma. Dit felle geel komt ook terug in de circustent, waar Kleine Ezel herenigd wordt met zijn pappa. De prent waarop ze elkaar in de armen stormen is een feest van kleuren die het heugelijke weerzien goed uitdrukt. Daarnaast weet Van Haeringen haar dieren te vermenselijken zonder ze ongeloofwaardig te maken. Haar vermenselijking bevat humor en emotie, zonder geforceerd of lachwekkend over te komen. Verder bevatten haar prenten terugkerende visuele motieven: het speelgoedezeltje dat Kleine Ezel altijd en overal met zich meezeult is een aandoenlijk detail, en ook het bolletje wol van Kip dat langzaam verandert in een steeds langere sjaal is leuk gevonden.
De tekst en tekeningen vullen elkaar perfect aan in deze eenvoudige, maar indringende verhalen. Kleine Ezel is een vrolijk vriendje waarin veel kleuters zich zullen herkennen en waar ook volwassenen het even heerlijk warm van zullen krijgen. [Kyra Fastenau] Hide text

Bundeling met herziene teksten van drie eerder verschenen verhalen over de kleuter-ezel die zo graag alles zelf wil doen, zijn oppas lekker manipuleert, en net als zijn vriendjes een pappa wil hebben: ‘Kleine Ezel’, ‘Kleine Ezel en de oppas’ en ‘De pappa van Kleine Ezel’*. De teksten zijn uitgebreider dan de originele; ze gaan dieper in op oorzaken van bepaalde situaties en op gevoelens, en ze geven leuk weer hoe Kleine Ezel zijn eigen ervaringen projecteert op zijn knuffel Speelgoedezel. De prachtige expressieve illustraties – pentekeningen die met aquarel, ecoline, krijt en potlood zijn gekleurd – bieden veel extra’s naast de tekst. De illustraties zijn hetzelfde gebleven, al zijn de (achtergrond)kleuren soms veranderd (iets feller of iets lichter van kleur). Soms staan de tekeningen zelf iets hoger of lager op de bladzijde en zijn de teksten op een andere plaats gedrukt. De boeken over Kleine Ezel en zijn mamma werden al in meer dan tien talen vertaald. Geen wonder, want kinderen vinden het heerlijk de verhalen te horen en de mooie platen te bestuderen. Omdat de tekst vrij eenvoudig is, kunnen de verhalen ook leuk door kinderen uit de middenbouw aan kleuters worden voorgelezen. Vanaf ca. 4 jaar. Hide text

Drie heerlijke voorleesverhalen werden hier gebundeld. Het eerste heet gewoon 'Kleine Ezel'. Kleine Ezel is het beu dat mama hem bij alles helpt. Hij wil vanaf nu alles alleen doen. Op het potje plassen, zich aankleden, eten en een mooie tekening maken voor Feestvarken. Helemaal alleen de wijde wereld verkennen.
'Kleine Ezel en de oppas': Kleine Ezel krijgt vanavond een oppas want mama gaat naar de film. Kip komt op Kleine Ezel passen. Kleine Ezel maakt een beetje misbruik van de situatie en vindt het fijn Kip om de tuin te leiden. Hij maakt van het huis een bende, speelt met modder in de tuin, eet ijsjes, wil niet in bed en zeker niet in bad.
'Kleine Ezel wil naar pappa': Kleine Ezel wil eindelijk weten waar zijn papa is. Mama Ezel neemt hem mee op reis, want papa Ezel werkt in verre landen. Het wordt een avontuurlijke trip.
Dit boek is een verzameling van drie reeds bestaande verhalen. Ze zijn herzien en aangepast. Ze zijn alle in dezelfde stijl geïllustreerd: mooie pentekeningen in fijne zwarte lijnen. De illustraties beslaan meestal twee pagina's. Ze zijn ingekleurd met aquarel en ondersteunen het verhaal feilloos. Ze geven heel knap de sfeer en de gevoelens van de tekst weer. Annemarie van Haeringen legt ongelooflijk veel gevoel in haar personages. Rindert Kromhout weet een perfecte tekst te brengen in korte zinnen in een eenvoudige taal. Deze verhaaltjes voorlezen is een plezier.
Hide text