Kinderen op een lichtvoetige manier de klankrijkdom en spelmogelijkheden van de taal laten ontdekken: het is een missie die Riet Wille in haast al haar boeken lijkt na te streven. In Klop klop klaar... ben je daar? is dat niet anders. In dit vrolijke poëzieprentenboek staat taalplezier nl. centraal.
Dries en zijn zusje Lies spelen verstoppertje. Dries telt tot tien en gaat daarna met de kat in alle vertrekken van het huis, in de tuin en in de garage op zoek naar Lies. Bij elke kamer horen telkens twee gedichten die passen bij de voorwerpen in die ruimte of bij de dingen die er gebeuren. Alles wordt steevast door de ogen van Willes kleine hoofdpersoon bekeken en dat levert voor kinderen heel herkenbare situaties op. Bij de badkamer hoort bv. het volgende gedicht: "Alle eendjes krijgen / spetter spatter spater / zwemles in het water. / Eentje / is net als ik: / kopje onder, / wat een schrik. / Eendje, / wil je mijn zwemband om? / dan kunnen we samen blijven / drijven."
Riet Willes verzen zijn heel direct; beeldspraak komt er nauwelijks aan te pas. Alles draait om klank en rijm, maar aangezien dit boek is bedoeld voor kleuters, is dit een prima eerste kennismaking met poëzie. Kinderen zullen beslist moeten lachen om nonsenswoorden die louter gekozen zijn omwille van de klank, zoals in "Wieze wooze wiezen / mijn voeten mogen kiezen" of "Ik ben een blie bloe blaasmaarkind". Hier en daar speelt Wille ook ? zoals ze wel vaker doet in haar boeken ? met de typografie. In het gedicht over de pluisjes van de paardenbloem zwermen de pluizen bv. letterlijk uit. De schrijfster biedt haar jonge lezers dus geregeld de kans om even stil te staan bij wat ze zien en lezen. Mooi is ook dat ze het zusje niet enkel zoek laat zijn in het verhaal, maar ook in het boek zelf: "Ja, vandaag is alles zoek, / zelfs mijn zusje in dit boek." Een uitgelezen kans om met kinderen na te denken over het gegeven "boek".
Tussen de gedichten door lees je enkele bekende kinderliedjes, zoals 'Hoedje van papier' en 'Zakdoek leggen'. Hiermee speelt Riet Wille allicht weer in op herkenbaarheid, maar het is een tikje jammer dat ze de liedjes gewoon presenteert zoals ze zijn en niet de kans greep om ze een verrassende wending te geven.
Bijzonder fijn is de wisselwerking tussen de tekst en de illustraties in dit boek. Noëlle Smit creëert een kleurrijke en gezellige wereld waarin minstens zoveel te ontdekken valt als in de zinnen van Wille. De zoekmogelijkheden zijn haast eindeloos. Achteraan in het boek vind je een lijstje met rijmwoorden die in de tekeningen verstopt zitten, maar er is meer: kinderen kunnen op elke pagina de kat zoeken, ze kunnen speuren naar de schoen van Lies of naar de koekjes die verdwenen zijn van de bakplaat in de keuken. Bovendien bulkt het boek van de dieren: een mooie uitdaging voor kleuters om ze allemaal te benoemen. Klop klop klaar... ben je daar? is een prachtig poëzie-, prenten- én zoekboek dat jonge speurders graag ter hand zullen nemen. [Reine De Pelseneer] Hide text

Dries en zijn zus Lies spelen verstoppertje. Hij zoekt in alle kamers om haar tenslotte staand op de wc-bril te vinden. De lezer volgt Dries in zijn zoektocht door alle kamers. Op de kleurige prenten, die steeds twee pagina’s beslaan, is veel te zien van de kamers, maar ook een poes die steeds meegaat en van wie soms slechts de staart te zien is. Verspreid over de illustratie staan een of twee gedichtjes die gaan over iets wat in de kamer te zien is. De versjes zijn in eenvoudige korte zinnen zonder moeilijke woorden geschreven. Ze nodigen uit tot het zoeken van allerlei voorwerpen in de platen. Het is voor de lezer wel lastig om de draad van het verhaal, namelijk het feit dat Dries zijn zusje zoekt, vast te houden; de beschrijvingen van de kamers lijken soms een doel op zich. Voor kinderen vanaf ca. 4 jaar een prentenboek waarin veel te zien en op te zoeken is.

In dit poëzieprentenboek speelt Dries verstoppertje met zijn zus Lies. Dries doorloopt daarbij alle kamers van het huis en nodigt je uit om heel aandachtig te kijken: naar de poes die op elke bladzijde ergens wel een hoekje opzoekt, naar de figuren op de trap, de schilderijtjes aan de muur, de koekjes die van de bakplaat zijn verdwenen. De gedichten nodigen daartoe uit, maar soms ook niet, en hier en daar zijn het gewoon bekende kinderliedjes als 'zakdoek leggen' of 'hoedje van papier'. Het geheel is nogal verwarrend. Er wordt iets van je verwacht als lezer, maar je hebt niet meteen helemaal door wat allemaal. De teksten zijn niet echt van hoog niveau. De illustraties wel: niet de kinderfiguren, maar wel de mooie interieurbeelden in schitterende kleuren, vol details en knipoogjes.