Roger H. Schoemans schreef tijdens zijn carrière als journalist voor verschillende kranten. Sinds zijn pensioen houdt hij zich fulltime bezig met schrijven. In zijn actiethrillers schrijft hij over het journalistenduo Geo Joosten en Pieter Schraepen, hoofdrolspelers waar Schoemans zichzelf dus in kan terugvinden. Hij tracht met zijn verhalen zo vaak mogelijk in te spelen op de actualiteit. Schoemans is ook bekend van zijn jeugdboeken, waarvoor hij al verschillende prijzen won.
Erfenis, de negende actiethriller van Schoemans, vertelt het schrijnende verhaal van Mem Bats. Deze overlijdt op 96-jarige leeftijd. Iedereen gelooft, en wil geloven, dat ze een natuurlijke dood stierf, maar haar vaste verpleegster Anne Brems denkt daar anders over. Na een hopeloze discussie met de dokter raadpleegt ze persfotograaf Geo Joosten en journalist Piet Schraepen om de zaak verder uit te zoeken. Volgens Anne kon Mem immers nooit alleen naar de keuken gewandeld zijn, want Mem gebruikte altijd een looprekje. Wat de verpleegster ook opvalt, is het feit dat Mems geliefde schilderijtjes van een geit en een koe niet meer aan de muur hangen. Joosten en Schraepen nemen het heft in eigen handen en gaan op onderzoek uit. Ze ontdekken dat er inderdaad meer achter Mems dood zit, waarin kunstliefhebbers en haar zoon Toon een grote rol spelen…
Schoemans weet mooi weer te geven hoe de dagen van hoofdrolspelers eruitzien. ‘s Nachts moeten opstaan om een artikel te schrijven is dagelijkse kost voor hardwerkende journalisten zoals Geo Joosten en Piet Schraepen. Met sterke, soms grappige dialogen geeft Schoemans de humor tussen de twee, die elkaar door en door kennen, goed weer. De auteur heeft een bijzonder vlotte schrijfstijl waardoor het boek leest als een trein. De cover, een oude vrouw die volgens Schoemans een ‘boers’ gezicht heeft, is erg sterk en past perfect bij de titel en het hele verhaal.
[Robyn Uytterhoeven] Hide text

De thuisverpleegster van de hoogbejaarde Mem Bats vindt haar overlijden verdacht en licht Joosten, freelance fotograaf, in. Deze krijgt absoluut geen medewerking van het gerecht, maar voelt met zijn vriend en journalist Schraepen op zijn eigen onorthodoxe manier toch alle hoofdrolspelers (overspelige kinderen, de frauduleuze directrice van een kunstenaarscentrum en de kunstenaars zelf) aan de tand. De Vlaamse auteur, die ook jeugdboeken schrijft, is hiermee al aan zijn zevende boek toe met zijn vaste hoofdpersonages (ook de onderzoeksrechter, inspecteurs enz. zijn bekend uit vorige boeken) en blinkt uit door zijn rake schetsen en typering van de kleine kantjes van de mens. Het is niet zozeer de plot die opvalt want de auteur heeft het soms moeilijk die helder te houden en ook niet de ontknoping die minder belangrijk is. Het verhaal wordt gedragen door de hoofd- en nevenpersonages waarbij de drie bijna honderdjarige dametjes uit de hogere bourgeoisie en het moderne kunstenaarsmilieu in hun hemd worden gezet. Entertainment van meer dan gemiddeld niveau. Kleine druk. Hide text