Na Grijze zielen (een doorslaand en internationaal succes) en Zonder mij is dit de derde roman in vertaling van deze publieksvriendelijke auteur: een eenvoudig verhaal met een verrassend slot, dat niet voortijdig mag worden onthuld. Een hoogbejaarde Vietnamese bootvluchteling arriveert in de VS met zijn kleindochtertje van amper zes weken oud. Ze zijn de enige overlevenden van een bombardement dat hun dorpje met de grond gelijk heeft gemaakt. Tijdens zijn verblijf in het opvangcentrum leert hij op zijn dagelijkse wandeling een eenzame man kennen, meneer Bark, die korte tijd voordien zijn vrouw heeft verloren. Hoewel de mannen niet eens met elkaar kunnen praten, ontstaat er toch zoiets als een innige vriendschap, die na enige weken brutaal onderbroken wordt als meneer Linh met zijn kleindochter naar een tehuis wordt overgebracht. Omdat hij meneer Bark mist en hem als zijn enige houvast ziet in een voor de rest vijandige en onbegrijpelijke wereld, besluit meneer Linh met het kind uit het tehuis te vluchten en op zoek te gaan naar zijn vriend.

Een ontroerend verhaal, dat ongetwijfeld iets te lang is uitgesponnen en wat de personages aangaat wat te schetsmatig is aangezet; maar dat misschien ook moeilijk anders kon worden geschreven om de dramatische ontknoping niet te hinderen. Philippe Claudel toont in elk geval ook hier weer aan hoe suggestief en precies hij kan schrijven en beschrijven. Een kwaliteit die in het provocatieve geweld van heel wat als hedendaags gekwalificeerde literatuur met het badwater lijkt te zijn weggespoeld. [Jan Baes] Hide text

Pas enkele weken oud en al wees. Na de dood van haar ouders, omgekomen bij een bombardement op het rijstveld, ontvlucht haar grootvader met de kleine Sang dit eens zo paradijselijke dorp. En daar zit de oude meneer Linh nu met zijn kleindochter, ver over de zee, in de slaapzaal van het opvangcentrum in die grote stad, eenzaam en vervreemd. Maar dan ontmoet hij, op een bankje voor het park, de dikke meneer Bark die hem van alles vertelt, zijn hart schaamtevol uitstort en een echte vriend wordt, ook al verstaan ze elkaar niet woordelijk. De overplaatsing van meneer Linh en Sang diû, "Sans Dieu", zoals meneer Bark begrijpt, naar een tehuis buiten de stad dreigt de vriendschap te beëindigen. Maar weer vlucht hij weg, vrijheid en vriendschap tegemoet. Met dramatisch gevolg. Claudel (1962) weet een subtiel evenwicht te bewaren, begrippen als eer, vriendschap, waardigheid natuurlijk in te vullen, het verhaal boven de enkelvoudige anekdote uit te tillen en zicht te bieden op wat mensen beweegt. De kracht van goede literatuur. Paperback; normale druk. Hide text