Daniël Daens, detective in Antwerpen, komt buiten zijn wil om — maar niet toevallig — in een wespennest terecht. De zonderlinge Dieter Calliauw, een kasteelheer, roept zijn hulp in bij de zoektocht naar zijn verdwenen vader. Daens weigert eerst, maar wanneer de oude man vermoord wordt teruggevonden, vindt Calliauw dat Daens moet boeten als hij de moordenaar niet vindt. Calliauw is van geen kleintje vervaard en bedreigt Daens, maar ook Daens blijkbaar geen katje om zonder handschoenen aan te pakken, zoals Calliauw later zal merken.
In het kader van collaboratie, de zwoele tango en heimwee naar een te vroeg gestorven liefde schetst Patrick Conrad een wereld van troosteloosheid, gevaar, berekendheid, psychopathie, lust en extreme passie. Met de tango als rode draad wordt een web geweven rond alle hoofdpersonages en wordt de (open) vraag gesteld of het gerechtvaardigd is misdadigers eigenhandig te bestraffen. Robert Duvalls Assassination tango diende wellicht als raamwerk voor deze roman. Ook hier staat de tango centraal en speelt een oudere huurmoordenaar de hoofdrol.
In het zog van de Zweedse en Britse misdaadreeksen wasemt deze thriller ook desolaatheid, tristesse, hunkerend verlangen naar een verloren verleden, allesverterende en destructieve eenzaamheid en zieligheid uit. In Tango assassino regent het dan ook veel. En toch worden de donkere wolken doorspekt met krachtige zonnestralen van hoop, verliefdheid, romantiek. 
Tango assassino is geen doordeweekse misdaadroman. Conrad weet hem uit de middelmatigheid te verheffen door enerzijds een ijzersterke plot neer te zetten, maar anderzijds ook door een extra literaire dimensie mee te geven. Mooie, bijna filmische beschrijvingen, de dromen van hoofdpersonage Dan en sterke vergelijkingen geven het boek een uitgesproken meerwaarde. De figuranten zijn complex en — ofschoon niemand van de personages zijn eigen karakter loochent — zeker geen typetjes. Ze blijven verrassen, nemen impulsieve of juist heel doordachte beslissingen, maar het zijn personages met karakter, wat dan ook zeker bijdraagt tot de intensiteit van de roman. Het gegeven van het recht in eigen handen nemen, zelf beslissen of iemand waard is te leven of niet, doet onder andere denken aan Dostojevski’s Misdaad en straf. Hoewel veel minder uitgewerkt dan in Misdaad en straf, laat Conrad ons hier ook achter met het persoonlijke dilemma of sommige mensen inderdaad het 'recht' hebben om te leven. Is wraak op iemand die gruweldaden begaan heeft gerechtigd? Of mag je uit wettige zelfverdediging iemand vermoorden, en wanneer kom je op het punt dat het inderdaad wettige zelfverdediging is? Maar is de wraak niet even erg als de oorspronkelijke misdaad, of misschien nog erger? Elke maatschappij oordeelt hier anders over, en Conrad velt ook geen oordeel. Hij geeft de verhaallijn, wij vullen die elk voor onszelf in. [Jurgen Demeester] Hide text

Privédetective Daens wordt door een rijkeluiszoontje onder druk gezet om zijn verdwenen vader te zoeken. Ook zijn jaren jongere minnares wordt vermist en al snel vindt Daens een gefolterd, maar al vier maanden oud lijk dat de vader zou kunnen zijn. Daens leert beetje bij beetje het verhaal van deze gewezen collaborateur en die woelige periode in de wereldgeschiedenis. De zondag reserveert hij steevast om tango te dansen, terug te blikken op zijn gestorven vrouw en een paar uur zijn zorgen te vergeten. De Vlaamse dichter en romancier (1945) is een onconventioneel schrijver die niet de bedoeling heeft opbeurende, knap in elkaar gepuzzelde verhaaltjes te schrijven met veel actie, maar hij zoekt de duistere kant van de mens op. Alle personages in deze nieuwe detective hebben hun donker kantje en zijn op de een of andere manier op wraak uit. Alle protagonisten lijden zowel emotioneel als fysiek. De niet te verbergen weemoed die de tango uitstraalt, sijpelt ook door in het verhaal. Een knap, zeer goed geschreven en zeker beklijvend boek. Normale druk. Hide text