Semi-autobiografische roman van de Israëlische auteur (1976) die door velen wordt gezien als de opvolger van Amoz Oz. De 37-jarige schrijver Jonatan, getrouwd en vader van een zoontje, kijkt terug op zijn jeugd in Jeruzalem. Hij beschrijft zijn leven in het heden, de jaren negentig en de jaren tachtig. In een stijl waarin droombeelden, hallucinante taferelen en feitelijke beschrijvingen elkaar afwisselen in een voortdurend verschuivend perspectief, doet Jonatan verslag van zijn vriendschap met zijn jeugdvriend Joël, zijn liefde voor het knapste meisje uit de klas, en het lijden van zijn moeder bij wie kanker is vastgesteld. Zijn moeder sterft een pijnlijke dood in een ziekenhuis. Zijn jeugdvriend gaat vanwege een depressie weer bij zijn ouders wonen, en maakt een eind aan zijn leven. En Jonatan blijft in zijn verhalen zoeken naar de essentie van zijn bestaan. Hij vindt dat hij daarmee eigenlijk verraad pleegt aan het heden: ‘een deel van elke dag was hij zestien of achttien [...] maar het masker dat het mogelijk maakte normaal te functioneren begon de laatste tijd te verkruimelen.’ Hide text