Bang Mannetje, een klein jongetje, vindt het erg dat hij voor zo veel dingen bang is. Hij is bang voor andere mensen, maar ook voor enge geluiden 's nachts. Hij besluit er zelf iets aan te doen, en via de Gouden Gids vindt hij onder "Hulp aan bange mannetjes" dat hij de Toverboom moet raadplegen. Daarvoor moet Bang Mannetje naar het Wilde Woeste Woud en allerlei gevaren trotseren. Hij komt bij een 'allerverschrikkelijkste draak', een enorme harige spin, een vreselijke toverkol en zwevende geraamtes. Maar omdat de toverboom aan de telefoon gezegd had dat niemand in het woud hem iets zou doen, verzekert Bang Mannetje zichzelf keer op keer dat hij niet bang hoeft te zijn! Wanneer Bang Mannetje tenslotte bij de Toverboom aankomt, verzekert die hem dat hij ondertussen een Best Wel Dapper Mannetje geworden is. Blij stapt hij weer naar huis, en voortaan durft hij alles.

Op de vrij klassieke, maar erg mooie en sfeervolle illustraties zien we de griezelige, sprookjesachtige wezens uit het bos en worden de verschillende sferen en de stemmingen van Bang Mannetje goed weergegeven. Jammer dat Bang Mannetje geen echte naam meekreeg, want eigenlijk past die naam niet (meer) bij hem. [Karin Van Camp] Hide text

Bang Mannetje is altijd bang. Bang dat de mensen hem uitlachen, bang om te zeggen wat hij te zeggen heeft en bang voor spoken. Dat kan zo niet langer en Bang Mannetje maakt een afspraak met de Toverboom. Om daar te komen moet hij door het Wilde Woeste Woud. Daar dreigen allemaal gevaren: een draak, een spin en een heks. De Toverboom heeft gezegd dat hij niet bang hoeft te zijn en dus is Bang Mannetje heel flink. Als hij ten slotte bij de Toverboom komt, is de Toverboom verbaasd dat Bang Mannetje niet bang is geweest. Hij geeft hem dan de naam 'Best Wel Dapper Mannetje'. Moedig keert het Mannetje huiswaarts en doet al die dingen die hij daarvoor niet durfde. De impressionistische illustraties, uitgevoerd in een gemengde techniek met o.a. inkt en gouache zijn paginavullend over dubbele bladzijden. De tekst, in groot lettertype, vinden we op nagenoeg iedere bladzijde en wisselt van plaats. Een sfeervol en mooi uitgevoerd prentenboek dat op metaforische wijze het gegeven 'bang zijn' aan de orde stelt. Het boek is geschikt als themaboek voor de onderbouw van het basisonderwijs, maar kan ook individueel gebruikt worden. Leespluim september 2006, Kerntitel Kinderboekenweek 2011. Vanaf ca. 4 jaar. Hide text

Bang Mannetje vindt zichzelf veel te bang. Hij durft niets te zeggen als er iemand voordringt bij de bakker. Hij durft zijn lievelingsbloemenbroek niet aan te trekken omdat hij bang is dat iedereen hem uitlacht. Hij is bang voor spoken en ga zo maar door... Hij zou liever een minder bang mannetje zijn. In de Gouden Gids vindt hij een oplossing voor zijn probleem: een toverboom geeft hulp aan bange mannetjes. Hij maakt een afspraak en gaat op weg naar het Wilde Woeste Woud. Onderweg komt hij een draak, een reusachtige spin en een heks tegen. Hij trotseert ze allemaal want de toverboom heeft aan de telefoon gezegd dat ze heus niets doen en dat hij niet bang hoeft te zijn. Wanneer het jongetje eindelijk bij de toverboom arriveert, is die erg tevreden over het bange mannetje. Hij vindt dat hij nu een Best Wel Dapper Mannetje is. Blij stapt de jongen naar huis. Hij trekt zijn bloemenbroek aan, gaat naar de bakker en bestelt twee taartjes : één voor zichzelf en één voor het spook onder zijn bed. Dit mooie boek met tekeningen in warme kleuren is een aanrader voor bange mannetjes(of meisjes). Een leuk fantasieverhaal met net genoeg herhaling én afwisseling om te blijven boeien. De kleuters kunnen zich identificeren met het mannetje: ze zijn zelf wel eens bang of fantaseren zelf over het spook onder hun bed. Hun angsten worden uitvergroot en tegelijk gerelativeerd door de confrontatie met de vreselijke wezens in het verhaal. De heerlijke overdrijving in de beschrijvingen -vreselijke toverkol met haren vol kikkers en kakkerlakken- en de best wel akelige afbeeldingen ervan worden gecounterd door de onbewuste dapperheid van het Bange Mannetje. De dialogen (met de vreselijke creaturen en de wijze toverboom) worden met de grootste beleefdheid gevoerd. Beleefd en dapper bovendien, zo gedraagt het mannetje zich ook als hij op het eind opnieuw naar de bakker gaat en er weer een mevrouw probeert voor te dringen. Een mooi afgerond einde van een prentenboek, spannend om samen te bekijken en prettig om voor te lezen.

Hide text