De titel Verdwenen werelden doet meteen denken aan het verhaal van het geheimzinnige eiland Atlantis, dat ons via Plato bereikte. Atlantis zou volgens de overlevering door de woede van Poseidon in een vloedgolf zijn ondergegaan en een illustratie over de volle twee pagina's brengt deze dramatische gebeurtenis in beeld.
In het inleidende hoofdstuk 'De jacht op eenhoorns' geeft John Howe, de samensteller van het boek, aan dat er twee soorten verdwenen werelden zijn: werelden, steden of landstroken die wel degelijk bestaan hebben maar in de loop van de tijd door vaak zeer uiteenlopende omstandigheden verlaten, geruïneerd en vergeten zijn en werelden die ontsproten zijn aan de drang om het mysteries te verklaren en zin te geven aan het bestaan.
Behalve Atlantis komen er in het boek nog 23 verdwenen werelden voor. Babylon, Troje, Persepolis en Camelot klinken bekend in de oren, maar Cibola, Mohenjo-Daro, het rijk van priester Johannes of de holle aarde doen niet of nauwelijks een belletje rinkelen. Bekend of onbekend, altijd zijn er wetenschappers, zonderlingen of nieuwsgierigen geweest die er ziel en zaligheid voor overhadden om het mysterie rond die werelden te ontraadselen.
Elk hoofdstuk begint met een royaal opgezette tekening die op suggestieve wijze een dramatisch sfeerbeeld geeft van hoe het had kunnen zijn. Kleinere tekeningen en foto's ondersteunen de tekst, die een vrij zakelijk karakter heeft en veel feitelijke informatie bevat. Verdwenen werelden is dan ook eerder een naslagwerk dan een bevlogen relaas over verdwenen werelden. Ongetwijfeld zullen sommige hoofdstukken de lezer naar meer doen verlangen. Daarom is het jammer dat er geen bibliografie is opgenomen, terwijl er voor jongeren over deze onderwerpen toch het nodige geschreven is. Tenslotte is het Howe zelf die zijn toelichting besluit met: "Ik hoop dat het je uitnodigt om te blijven lezen." [Herman Kakebeeke] Hide text

Beschrijvingen en illustraties over 24 niet meer bestaande werelden. Het betreft een mengeling van historische en mythologische werelden. Historische werelden zijn bijvoorbeeld Babylon, Pompeii en Persepolis. Mythologische werelden die worden beschreven zijn onder andere Atlantis, Asgard en Shambhala. Woordgebruik en zinsbouw zijn niet eenvoudig, er wordt veel gevraagd van de jonge lezer. Er is een korte verklarende woordenlijst, maar niet alle woorden worden verklaard (bv. menagerie). Het taalgebruik is vrij volwassen. De technische en inhoudelijk leesbaarheid lijkt meer afgestemd op jongeren dan op kinderen (de Engelse uitgever noemt als doelgroep negen tot en met twaalf jaar). Daarnaast wordt nogal wat voorkennis verondersteld. De sfeervolle illustraties van de illustrator van ondermeer werken van Tolkien zijn eerder geschilderd dan getekend, zij zijn vaak paginagroot en lopen soms door over twee pagina's. Andere illustraties als tekeningen en foto’s ondersteunen de inhoud. Achterin is een register opgenomen. Het voorplat van deze uitgave in oblong is bijzonder vormgegeven met een doorzichtig rond plastic raam, waardoor je een deel van het mythische Atlantis kunt zien. Het onderwerp en de illustraties zullen jongeren vanaf ca. 13 jaar zeker aanspreken. Hide text