Het boek beschrijft twee situaties van seksueel misbruik van kinderen op een basisschool door een leerkracht, respectievelijk directeur. Op basis van correspondentie met twee ouderparen van wie de zoon seksueel is misbruikt, besluit de schrijfster ook andere betrokkenen (mede-leerkrachten, klachtencommissies, schoolbestuurders, gemeentebestuurders) in haar onderzoek te betrekken. Het boek maakt nogmaals duidelijk hoe ingrijpend de gevolgen voor slachtoffers zijn, ook op langere termijn. En hoe bij de aanpak van seksueel misbruik door onderwijskrachten allerlei belangen meespelen die leiden tot het bagatelliseren of ontkennen. Nog niet eerder werd de langdurige impact zo duidelijk die het gebeuren op andere betrokkenen heeft: ouders, relaties met broers en zussen, dorps- en geloofsgemeenschap, collega-leerkrachten. Opvallend is de - mislukte - proging om ook een van de daders te spreken; wat wel resulteert, is een uitgebreide brief van een dader. De schrijfster - die eerder een boek schreef over pedofilie: 'En ze noemen het liefde' (1999)* - overtuigt door deze informatie in haar pleidooi voor een betere, langere termijn-aanpak van seksuele misbruik op school. Het boek is helder geschreven - al kan het hier en daar wat beknopter; daardoor toegankelijk voor een breed publiek. Hide text