Allemaal praatjes" bevat 15 gesprekken tussen telkens twee verschillende dieren: de olifant en de slak, de haas en de koe, de ooievaar en de schildpad enz. De invloed van Toon Tellegen is duidelijk, vooral in de manier waarop de dieren aan het filosoferen slaan. Ze wisselen van gedachten over doodgaan, schoonheid, verliefd zijn, slim en dom zijn, over kennis, vriendschap en tevredenheid. De tekstjes missen wel de spitse taal, de spontane absurditeit en de vanzelfsprekende verwondering van Tellegen. Ik had geregeld het gevoel dat de verhaaltjes te duidelijk naar een bedoeling toe geschreven waren, o.m. bij de vlinder en de neushoorn over gedichten mooi vinden, bij rat en pad over veel of niet veel weten en bij varken en ekster over schoonheid van binnen of van buiten. Soms klinkt de taal gekunsteld. Anderzijds heeft de aanpak van De Kockere het voordeel dat de verhaaltjes duidelijker zijn en directer zullen aanspreken. Het gesprek tussen de sprinkhaan en het lieveheersbeestje over verl…
Read more
Allemaal praatjes" bevat 15 gesprekken tussen telkens twee verschillende dieren: de olifant en de slak, de haas en de koe, de ooievaar en de schildpad enz. De invloed van Toon Tellegen is duidelijk, vooral in de manier waarop de dieren aan het filosoferen slaan. Ze wisselen van gedachten over doodgaan, schoonheid, verliefd zijn, slim en dom zijn, over kennis, vriendschap en tevredenheid. De tekstjes missen wel de spitse taal, de spontane absurditeit en de vanzelfsprekende verwondering van Tellegen. Ik had geregeld het gevoel dat de verhaaltjes te duidelijk naar een bedoeling toe geschreven waren, o.m. bij de vlinder en de neushoorn over gedichten mooi vinden, bij rat en pad over veel of niet veel weten en bij varken en ekster over schoonheid van binnen of van buiten. Soms klinkt de taal gekunsteld. Anderzijds heeft de aanpak van De Kockere het voordeel dat de verhaaltjes duidelijker zijn en directer zullen aanspreken. Het gesprek tussen de sprinkhaan en het lieveheersbeestje over verliefdheid is origineel. In verscheidene tekstjes laat De Kockere de relativiteit van belangrijke begrippen zien. Zo wil de haas een olifant zijn omdat die groter is en langer blijft leven, tot hij een spin ziet en besluit: "wat een geluk dat ik zo groot ben". Voor de ooievaar en de schildpad blijkt schoonheid erg relatief...
Deze vaak absurde verhalen waren een kolfje naar de hand (en de computer) van Klaas Verplancke. Je kunt het zo gek niet bedenken of Verplancke tekent het. Wil je een treurige, paarse olifant zien, kijk dan in dit boek. Het grapje met zijn slurf die er net zo uitziet als het huisje van de slak, krijg je er gratis bij. Met zwier tekent hij emoties in houdingen en op gezichten. De dieren krijgen zo een menselijk trekje maar toch blijven ze overduidelijk dier, ze dragen bv. nooit kleren. Het ene dier is al meer vertekend dan het andere. De ooievaar staat als een ooievaar, maar een paard dat zittend drinkt met een rietje, had ik nog nooit gezien voor ik in dit boek keek. De decors zijn collages van behangselpapier. Vanaf zes jaar. [Jan Van Coillie]
Hide text