In zijn nieuwe dichtbundel grossiert Frank Adam in eerder werk, aangevuld met nieuwe gedichten en versjes. Opnieuw beschouwt de dichter de alledaagse werkelijkheid vanuit een verrassende invalshoek, wat vernieuwende, humoristische poëzie oplevert. In elf thematische opgebouwde cycli wijdt de auteur gedichten aan herkenbare, vaak alledaagse onderwerpen, zoals familie, dood, verdriet en fantasie.
Opener ‘Smakelijk lezen’ beklijft als een ode aan de lezer, waarbij het lezen zelf een metafoor blijkt, een zintuiglijk genot: leesplezier en leeshonger verhouden zich recht evenredig. Mede omwille van de eenvoud in taal en stijl, getuigen Adams gedichten in eerste instantie van een bedrieglijke eenvoud, al blijkt dat slechts schijn: de nauwgezette observaties van herkenbare situaties tillen de poëzie op een hoger niveau. Neologismen en humoristische knipoogjes worden daarbij goed gedoseerd, zodat het verrassingseffect steeds weer overtuigt. In ‘Jicht’ beschrijft een kind hoe opa steeds weer klaagt over z’n jicht, wat tot een verrassende, en toch herkenbare conclusie leidt: ‘Opa heeft jicht. / Er staat pijn / op zijn gezicht./ […] Als hij staat / gaat het steken. / Als hij praat / is het vergeten.’
De gehele werkelijkheid kan als onderwerp dienen; Adam wijdt gedichten aan de kringloop der seizoenen en feestdagen, maar dicht net zo goed over een ‘lekke, slappe band’ als over nieuwe communicatiemedia en de computer. De eigen interpretaties werken als een geslaagde eyeopener en bieden een originele kijk op alledaagse voorvallen. Heerlijk humoristisch zijn bijvoorbeeld het alternatieve versje voor Driekoningen, het paasraadsel of de alternatieve moederdagbrief. Serieuzere onderwerpen als verdriet en dood krijgen een geleidelijke opbouw: van het overlijden van een huisdier over ‘Snoezepoes’ die doodt voor haar plezier, tot het overlijden van een grootouder. Zoals in eerdere bundels toont Adam zich een meester in het kritisch bevragen van de realiteit, wat tot licht filosofische beschouwingen leidt. Dat taboes daarbij herhaaldelijk sneuvelen, blijkt al uit een titel als ‘Tien dingen naar keus die je kunt doen met dingen uit je neus.’ In ‘Zwemles’ worden bezorgde ouders gerustgesteld: ‘Niet knijpen in je hand. / Niet tellen, niet roepen. / Mij niet zo hard staan zoeken. / Alleen heel hard in mij geloven. / Dan kom ik altijd boven.’ Binnenrijm, alliteraties en assonanties brengen Adams poëzie tot leven en verlenen de gedichten een zekere muzikaliteit, waardoor ze zich uitstekend lenen om te worden voorgedragen, en zelfs te worden gezongen. Ook de typografie overtuigt; in de gedichten over de waterval, tuimelen de woorden letterlijk naar beneden.
Milja Praagmans illustraties weten perfect de speelse toon van Adams gedichten te vatten. Nu eens focust de illustratrice exclusief op figuren, die omgeven worden door veel witruimte, dan weer gaat Praagman zich te buiten in een expansie van kleur. Details uit de gedichten worden betekenisvol uitgelicht, of op humoristische wijze verbonden, waardoor originele prenten ontstaan die weer nieuwe invalshoeken ter interpretatie bieden. Een rijke en gelaagde poëziebundel dus, die een ruim lezerspubliek verdient.
[Jürgen Peeters] Hide text

Bundel met 86 gedichten, verdeeld over elf hoofdstukken, die mysterieuze titels dragen als ‘Waarom hebben mama’s borsten en geen baard?’ en ‘Een kindje kwam aan een lintje uit zijn mam’. Ze zijn onderverdeeld in evenzovele thema’s. Gedicht wordt er over onderwerpen als feestdagen, je familie, seizoenen, de natuur, je lijf, de dood en dromen. Deze bundel is een verzamelbundel met gedichten uit de vorige twee poëziebundels van de auteur, voor kleuters en oudere kinderen ‘Mijn mond eet graag spinazie maar ik niet’ (2002) en ‘Waarom ik altijd nee zeg’ (2001), samengevoegd met nieuw werk. Naast de humoristische noot is toegankelijkheid een belangrijke troef voor deze heerlijk voorlezende en speels rijmende poëzie. Ze bieden echter ook ruimte voor verwondering en diepgang. De illustraties zijn eenvoudig en kleurrijk en geven veel gedichten een gezicht. Er is een uitgebreide inhoudsopgave. Het is een fraai uitgegeven kleurrijke bundel die kinderen en volwassen voorlezers enorm veel taalplezier bezorgt. Een boek dat je met liefde in je boekenkast hebt staan en waarin je op zijn tijd heerlijk kunt verdwalen. Vanaf ca. 5 jaar. Hide text

Sinds Frank Adam in 2001 debuteerde in de kinderpoëzie, worden zijn versjes gesmaakt door heel wat kleuters en kinderen uit de lagere school. De hedendaagse gedichten die Frank Adam schrijft, maken menig kind aan het lachen. De prettig gestoorde gedichtjes vatten dan ook de leefwereld van de kinderen perfect samen: snottebellen, bloot zijn, computers, Sinterklaas, een nieuw kindje in het gezin ... Frank Adam weet duidelijk wat er leeft bij de jongere generatie. In 'Als de bomen straks gaan rijden' worden meer dan tachtig versjes van deze auteur gebundeld. Ze werden onderverdeeld in elf hoofdstukken. Voor elk hoofdstuk werd een themagedicht gekozen. De titel van dit gedicht vind je, geschreven in twee mooi gekozen lettertypes, aan het begin van het hoofdstuk. Hierna volgen het gedicht zelf en enkele andere gedichten die een link hebben met het eerste gedicht. Een groot deel van deze eigenzinnige poëzie verscheen al eerder in één van de dichtbundels die van Frank Adam werden uitgegeven. De bundel is echter niet alleen de moeite waard voor diegenen die de fijn kabbelende gedichten van Frank Adam nog moeten leren kennen. Zij die al zijn eerder werk hebben gelezen, kunnen ook nog een warm gevoel krijgen van deze bundel. Niet alleen zijn de gedichten het waard om keer op keer herlezen te worden, de tekeningen van Milja Praagman illustreren de versjes op een erg leuke manier. Simpele tekeningen met een strak gekozen kleurgebruik geven de sfeer van het gedicht weer. Verder is ook de vormgeving een meerwaarde voor dit boek. Mijn hoed af voor Dries Desseyn (Oranje) die deze prachtige vormgeving verzorgde.

Hide text