De flaptekst noemt dit "een geestig kabouterboek voor grote kinderen". Met die 'grote kinderen' kan je vele kanten op en 'geestig' is een rekbaar en persoonlijk interpreteerbaar begrip. Dat dit een boek over kabouters is, staat echter wel vast. Een aantal aspecten van het kabouterleven komen aan bod, in lukrake volgorde: de tijdsindeling van de kabouters met hun wekelijkse extra feestdag, hun problemen met vishonden, hun relatie met honden en katten, hun spel (voetballen) en sport (wilde honden berijden), een voorbeeld van een dialoog tussen twee kabouters op reis, de kaboutermode, kabouters op versiertoer of op de scheve schaats en een kabouter die een buitenbeentje is. De teksten zijn gedrukt op bladzijden in verschillende kleuren of kleurtinten. De sobere, schematische tekeningen zonder details en in kleurenvlakken zonder nuances beelden doorgaans kabouters uit met lange baard en puntmuts. Er zit geen duidelijke lijn in de fragmentarische beschrijving van het kabouterleven. Bepaald grappig valt de inhoud niet te noemen, maar hij vertoont nogal wat absurditeiten. Dat kabouters in dit boekje Georges en André en Brigitte heten, is wel leuk in een wereld waarin ze doorgaans Plop of Lui of Sleepy genoemd worden. Maar qua verhaal valt er niet veel te rapen. [Herman De Graef] Hide text

Prentenboek met licht absurde weetjes over het doen en laten van kabouters. Zo wordt verteld dat ze dol zijn op spelletjes, de mode volgen, niet altijd even braaf zijn en een hekel hebben aan vishonden. Dit resulteert in tien korte hoofdstukjes, die telkens in een vette letter op de linkerpagina zijn afgedrukt terwijl op de rechterpagina forse, gekleurde tekeningen staan. Alle bladzijden van het boek zijn in verschillende, sprekende kleuren uitgevoerd. Volgens de tekst op het kaft is dit prentenboek bedoeld voor 'grote' kinderen. Maar wat met 'groot' bedoeld wordt, is erg onduidelijk als in een van de verhaaltjes verteld wordt dat de ene kabouter met de vrouw van een ander naar bed is geweest. Taalgebruik en humor lijken meer op volwassenen afgestemd te zijn, maar die zullen minder gecharmeerd zijn van het kinderlijke uiterlijk van dit boek. De auteur (1979) is zanger/rapper van de West-Vlaamse hiphopformatie 't Hof van Commerce en heeft de tekeningen als basis genomen om er een absurd stukje over te schrijven. Eventueel voor jongvolwassenen die dit soort humor weten te appreciëren. Hide text

Wat weten we van kabouters? Dat ze 8 dagen in een week hebben, dat ze op vliegende varkens naar huis gaan wanneer ze dronken zijn, dat ze een hekel hebben aan vishonden, dat ze honden soms slecht getekende katten vinden, dat ze weinig weten over mensen. En daarmee is de cirkel rond. In een 10-tal superkorte stukjes schetst Flip Kowlier een zogenaamd beeld van de kabouter. Niet op de quasi-realistische manier van een Rien Poortvliet, wel met een absurde humor die aan Hugo Mathijsen doet denken. Best wel grappig hier en daar, maar toch blijf je wel wat op je honger zitten. De stukjes zijn misschien iets té kort en ze springen van de hak op de tak. Het boekje oogt wel heel aantrekkelijk, dankzij de wat naïeve illustraties, met kleuren die lekker van de bladzijden knallen. Je zou op het eerste gezicht zeggen dat dit een kleuterboek is, maar als je leest over kabouter André die met de vrouw van kabouter Willy naar bed is geweest, weet je wel beter.