De Tunesische Esma Abdelhamid (1960) wordt op negentienjarige leeftijd uitgehuwelijkt aan landgenoot Abdullah, die ze tot dan toe nog nooit heeft gezien. Haar man neemt haar mee naar Duitsland, waar hij al enkele jaren woont en werkt. Al direct na de bruiloft blijkt hij een bruut te zijn die haar met minachting behandelt, verkracht en slaat. Esma komt het huis nauwelijks uit. Het stel krijgt drie kinderen, twee zoons en een dochter (de achterflap noemt er foutief vier). Tijdens een bezoek aan Tunesië steelt Abdullah Esma's paspoort zodat zij niet terug kan naar Duitsland en ontvoert hij de zoons naar Duitsland; later ontvoert hij ook hun dochter. Pas jaren later weet Esma, die van een naïef en onzelfstandig meisje is veranderd in een onafhankelijke vrouw, haar kinderen terug te krijgen. Aangrijpend waargebeurd levensverhaal, verteld in de ik-vorm, in de reeks 'Bewogen vrouwenlevens'. Esma Abdelhamid vertelde haar verhaal aan journaliste Marianne Moesle die het opschreef. Moesle schrijft in het nawoord hoe ze elkaar hebben ontmoet: zij als jurylid van een schrijfwedstrijd in het kader van alfabetisering, Abdelhamid als deelneemster. Ook wordt kort verteld hoe het Abdelhamid en haar kinderen verder is vergaan. www.loewenmutter.de. Hide text