In het voorwoord bij deze nieuwe vertaling (uit het Engels), doet Elie Wiesel verslag van de publicatiegeschiedenis van zijn eersteling. Niet zonder moeite lukte het hem zijn getuigenis over de holocaust in 1958 eindelijk uitgegeven te krijgen. Het oorspronkelijk in het Jiddisch geschreven verhaal werd voor de eerste (Franse) uitgave echter flink ingekort, op vraag van Wiesel zelf en nadien nog eens door zijn uitgever. Het zou kunnen dat daardoor nogal wat van de spontane kracht en rechtstreekse emotie uit de tekst is verdwenen. Wiesel is geen groot schrijver, zoals uit zijn latere werk blijkt, zodat het dubbel jammer is dat dit eerste en belangrijke werk, vanuit het oogpunt van de getuigenis over de kampen, niet in zijn oorspronkelijke versie werd gewaardeerd.

Blijft natuurlijk het relaas van de verschrikkelijke gebeurtenissen in dat jonge leven. We maken kennis met een diepgelovige knaap, die op twaalfjarige leeftijd het grootste deel van zijn tijd doorbrengt in de synagoge van Sighet, in het op Hongaars grondgebied gelegen deel van Transsylvanië. Eind 1941 leeft de joodse bevolking aldaar in een getto, van waaruit ze in 1944 in haar geheel zal worden gedeporteerd naar Auschwitz, waar ze grotendeels om zal komen. Het verslag daarvan blijft een verbijsterende ervaring.

Twee grote thema's springen eruit: dat van de religie en "de dood van God in de ziel van dit kind, dat plotseling geconfronteerd werd met het absolute kwaad" en dat van de verhouding van de jongen tot zijn vader, met wie hij tot aan de vooravond van de bevrijding zou overleven. Ontroerend, tot aan het vreselijke einde, is de bekommernis van de vader om zijn zoon te behoeden en moed in te spreken, en omgekeerd, de zorg die de zoon aan de vader wijdt wanneer die op zijn beurt aan het einde van zijn krachten is gekomen. [Jan Baes] Hide text

Dit boek was in 1958 (Ned. vert. in 1961) het debuut van de schrijver die wel "de archivaris van de Holocaust" wordt genoemd en voor zijn strijd voor de mensenrechten de Nobelprijs voor de Vrede 1986 ontving. Het is het aangrijpende verhaal hoe hij als 14-jarige zeer vrome joodse jongen in 1944 gedwongen wordt in het getto te wonen en daarna wordt weggevoerd naar een concentratiekamp. Hij verliest hier al zijn familieleden, maar bovendien elk geloof in God en in de geestelijke waarden, die de kern van zijn bestaan vormden. Sober geschreven, zonder enige verfraaiing, van hoge literaire kwaliteit, eenvoudiger dan bijv. zijn latere essays, naar de realiteit, gevoelig: als het kind dat hij was toen het hem overkwam. We kunnen nu constateren, dat het een absoluut hoogtepunt is in de lange rij boeken over de concentratiekampen, niet zo lang geleden nog aanbevolen door Oprah Winfrey. Mooie recente vertaling met een voorwoord van Wiesel. Paperback; kleine druk.