Naast het met hartenbloed geschreven Johnny Paycheck verscheen bijna simultaan ook een novelle van de hyperproductieve Vekeman. Gezellig is anders schreef hij in opdracht van de Te Gek?!-campagne. Thematisch mocht Vekeman vrijuit de dunne lijn tussen normaliteit en waanzin bewandelen.

Dat blijkt een kolfje naar zijn hand. In het 118 pagina's tellende verhaal sleurt hij ons mee in het hoofd van een doordravende cameraman. Deze 36-jarige Ralph verliest zijn baan en wordt bevangen door een geestelijke crisis zonder weerga, waardoor hij zich ettelijke dagen compleet van de wereld afzondert. Ook zijn minnares Sonja scheept hij af.

Maar plots rijst er een inzicht: Ralph gaat de hem voortdurend bestokende kwaadaardigheid in de wereld draconisch bestrijden. Hij wil uitsluitend nog gezelligheid bewerkstelligen. 'Alle mensen waren gek, alle mensen waren noodlijdend in geestelijk opzicht, noodlijdend en hulpbehoevend, en wat hielp was gezelligheid.' Een troostende gedachte, vindt hij.

Helaas is Ralph niet meteen de fijnbesnaardste ziel. Zijn pogingen om de medemens in beweging te brengen, veroorzaken chaos, weerstand én misverstand. Een Gezelligheidsfestival, kun je dat zomaar iemand door de strot rammen?

Ook in Gezellig is anders kronkelen de zinnen van Vekeman zich als een liaan rondom een boomstam. Hij put zich uit in licht hysterische vergelijkingen die niettemin regelmatig het gewenste effect sorteren. Wat te denken van een blik 'als een geesteszieke tijgerwelp die door Satan zelve was gezegend vlak voordat hij haar luid schaterend op deze zeer weerloze wereld losliet'?

Vekeman blijft de Reviaanse cadans trouw. Zijn exclamatieve stijl vol overdrijving en archaïsche kunstgrepen bespeelt rücksichtslos de lachspieren.

Gezellig is anders laat zich lezen als een vintage Vekeman, maar is net daarom ook een tikje voorspelbaar in zijn onvoorspelbaarheid. Ralph zit opgezadeld met een zichzelf voortdurend betrappend bewustzijn. Toch blijkt hij niet in staat zijn roekeloze gedrag in te tomen. Pas na een pagina of tachtig gaat het verhaal in overdrive. Dan snijdt deze rit naar de afgrond de lezer meermaals écht de adem af.

Wees gewaarschuwd: er blijft een geniepig luchtje hangen.