Op de dag dat Alice in Cathy’s pleeggezin geplaatst zou worden, krijgt Cathy een belletje van de maatschappelijk werkster: 'Haar moeder heeft haar ontvoerd!' En gezien de labiele toestand van Alice' moeder, die drugsverslaafd en geestelijk ziek is, is het zaak dat Alice snel gevonden wordt. Het duurt drie dagen, voordat ze veilig, maar wel getraumatiseerd wordt gevonden en alsnog in Cathy’s gezin wordt opgenomen. Cathy sluit het meisje in haar hart en als ze erachter komt, hoe Alice' toekomst eruitziet, zet ze alles op alles om een veilig thuis voor haar te vinden. De auteur, die zelf al meer dan vijfentwintig jaar pleegmoeder is, weet als geen ander hoe het eraan toegaat in dat wereldje, wat haar verhaal heel realistisch en voor andere pleegouders wellicht herkenbaar maakt. Voor hen die er niet zo veel van afweten, is het vooral aangrijpend, ontroerend, schrijnend – en soms onbegrijpbaar. Dit is zo'n verhaal van het soort dat binnenkomt en zich maar moeilijk weer uit je hoofd laat verdrijven. Misschien geen boek dat je ter ontspanning leest, maar wel een die het lezen waard is. De auteur schreef eerder over twee van haar pleegkinderen met problemen: 'Hou je van me?' (2014)* en 'Mama gezocht' (2015)**. Hide text