Vele volwassenen stellen dat een moraal niet altijd een positieve bijdrage levert aan een kinderboek. Naar mijn aanvoelen mag een boek zeker een educatief of moralistisch element bevatten. Maar dan liefst op zo een manier dat het niet aanvoelt alsof de auteur met een opgeheven vinger naast de lezer staat. Op die manier gaat de boodschap die een goed boek kan bevatten voor iedereen ? ook voor de volwassen lezers ? verloren. Anders is het boek van Brigitte Minne, hoewel het uitgaat van een prachtig en levensecht uitgangspunt. In Iedereen prinses staat Marieke met haar gitzwarte haar en een schattig rond brilletje centraal. Marieke krijgt van haar vader een prachtige prinsessenjurk voor haar verjaardag. En toch kan Marieke niet blij zijn, ze vindt namelijk dat ze er helemaal niet als een prinses uitziet. De volgende dag neemt haar vader haar mee naar de kapster, naar de bakkerij, het park en de paardjesmolen. Zo ontdekt ze dat iedereen voor iemand anders een prinses kan zijn.
Het verhaal heeft een boodschap, maar diepgaander lezen brengt een tweede, implicietere structuur aan het licht. Het klassieke rolpatroon binnen een gezin wordt doorbroken. De vader gaat de hele tijd met zijn kleine meid op stap om haar dingen te leren, een moeder komt helemaal niet voor in dit verhaal. Het verhaal zit door het precieze taalgebruik van Minne vol humor, Merel Eyckerman voegt daar een aantal sterke prenten aan toe. Ze portretteert Marieke als een doorsnee kind, niet mooi, niet lelijk, eentje zoals je elke dag tegenkomt. De prenten zijn goed uitgewerkt en spreken voor zich. Het kleurenpalet is warm en zacht en er wordt gespeeld met vorm, textuur en sfeer. Als toemaatje zit er voor de kleinsten nog een uit te knippen en te versieren prinsessenkroon in het boek. Een leuke aanrader om samen met kinderen of leerlingen rond te werken. [Katrien De Westelinck] Hide text

Papa noemt zijn kleine dochter Marieke 'mijn prinses'. Marieke zelf zou weliswaar heel graag een prinses zijn, maar voelt zich niet zo: prinsessen dragen geen bril en missen geen tanden! Daar wil papa iets aan veranderen, dus gaat hij met haar naar de kapper, eten ze een taartje bij de bakker en bezoeken ze de kermis. En overal ontmoeten zij mensen die, net als Marieke, misschien niet helemaal perfect zijn, maar wel iets bijzonders kunnen: een prachtig kapsel maken, de lekkerste chocoladebollen bakken of al meer dan vijftig jaar van iemand houden. Met andere woorden, er bestaan heel veel soorten prinsessen: mooie, maar ook kale, oude, zieke, gehandicapte, etc. De grote, zachtgekleurde, sfeervolle illustraties laten zich soms vergelijken met het werk van Carll Cneut, maar halen die kwaliteit (nog) niet. Een mooi uitgevoerd prentenboek met een wijze les voor kinderen van ca. 4 jaar en ouder. De schrijfster en illustratrice maakten in 2004-'05 samen een serie kartonboekjes over Konijn en Zus. Hide text

Elk klein meisje droomt ervan een prinses te zijn. Ook Marieke wil een prinses zijn en op haar verjaardag krijgt ze van haar papa dan ook een prachtige prinsessenjurk. In plaats van er dolgelukkig mee te zijn is ze ongelukkig, omdat ze van zichzelf vindt dat ze lelijk is. Haar papa neemt haar mee de stad in. Ze ontmoeten een kapster met gouden handen, een bakkersvrouw die de heerlijkste chocoladebollen maakt en een oude vrouw, die voor haar man al meer dan vijftig jaar een prinses is. Papa wil Marieke tonen dat echte schoonheid binnenin zit en dat iedereen kwaliteiten heeft. Of je nu een bril draagt, dik of dun bent, iedereen kan op haar manier een prinses zijn. Het is een leuk prentenboek omdat het het aloude cliché van hoe een prinses er moet uitzien, doorbreekt. De tekeningen zetten de uiterlijke verschillen goed in de verf, maar over het algemeen had de boodschap ook iets subtieler mogen zijn.