In Dichter bij de maan beschrijft Bettie Elias het leven van Vik, de jongste van drie kinderen in een eenoudergezin. Viks vader is kort na zijn geboorte met de noorderzon vertrokken en de rest van het gezin neemt Vik dat kwalijk. Sindsdien heeft Alex, Viks broer, de rol van de vader in het gezin overgenomen, wat leidt tot vreselijke terreur ten opzichte van zijn jonge broertje. Alex treitert Vik, haalt hem neer, sluit hem op op zolder, zet hem op een eentonig rantsoen van drie boterhammen met choco per avond... De mishandelde Vik, die bovendien een jaar moet zittenblijven, is allesbehalve vrij en gelukkig, maar zijn moeder reageert onverschillig en Ellen, zijn zus, doet alsof ze niets merkt. Signalen van de mishandeling worden voorzichtig opgevangen door de kruidenierster, de meester op school en een oudtante die een eenmalig bezoek aflegt, al zijn hun vermoedens veel te vaag om tot een ingrijpen te komen, en houdt het gezin de situatie goed geheim. Wanneer de timide Vik stukje bij beetje zijn eigenwaarde herwint dankzij zijn enige vriend Nicolas, is hij in staat in opstand te komen tegen zijn situatie. Krantenartikels steunen hem daarbij, het verschijnen van de volle maan en het weinige beetje aandacht dat zijn moeder en zus hem geven, bieden hem troost.


Een gevoelig verhaal over een moeilijk thema. Het drama is zeer realistisch, al is de afloop van het verhaal dat misschien minder. Het tij keert wanneer Vik zijn realiteit zwart op wit in de krant ziet staan als een strafbaar feit. Hij put moed uit de vriendschap met Nicolas en de mogelijk wederzijdse gevoelens voor een klasgenote, en hij barst eindelijk uit tegen zijn gezinsleden. Het brengt hemzelf en de rest van het gezin met een schok tot het besef: dit kan niet langer blijven duren. De zwaargeladen situatie blijft geloofwaardig door enerzijds de argwaan van de omstanders, anderzijds door het besef in het achterhoofd van de lezer dat dit verhaal best waargebeurd kan zijn. De aanwezigheid van citaten uit krantenartikeltjes in dit boek bevestigen en benadrukken dat.

Naast mishandeling thematiseert het boek ook armoede binnen het gezin en het gebukt gaan onder een niet-verwerkt verlies. Artikels over bijvoorbeeld een vader die moet kiezen of hij zijn zoon of zijn dochtertje van de dood redt, over een vader die zijn zoon kidnapt na een vechtscheiding, en over kinderen die hun tweelingbroer terugvinden, vormen een rode draad. Ze laten Vik beseffen dat hij wat hem overkomt, niet hoeft te accepteren. [An-Sofie Bessemans] Hide text

Vik is een puber die thuis wordt gepest en verwaarloosd. Te eten krijgt hij nauwelijks en regelmatig wordt hij opgesloten in zijn koude zolderkamer, waar alleen het licht van de maan hem enige troost kan bieden. Aan de hand van dialogen en de gedachtestromen van Vik wordt duidelijk waarom dit zo is. De vader heeft het gezin kort na de geboorte van Vik verlaten, waarvoor broer Alex de schuld helemaal bij Vik legt. De moeder van Vik en zus Ellen laten het allemaal maar gebeuren. Door middel van herkenbare gebeurtenissen op school en in de buurt maakt de schrijfster subtiel duidelijk hoe de ontevredenheid van Vik over zijn situatie toeneemt. In kranten van de meester, die hij uit de prullenbak op school vist, leest hij berichten van anderen. Daaruit concludeert Vik dat hij zijn lot niet lijdzaam hoeft te ondergaan. Wanneer hij de moed heeft om zich tegen Alex te verweren, komt er verandering in zijn situatie. De schrijfstijl is eenvoudig en verraadt hier en daar de afkomst van de in België regelmatig gelauwerde schrijfster. Zonder moralistisch te worden geeft de schrijfster de lezer een duidelijke boodschap mee: ieder mens heeft zijn eigen waarde en mag daarvoor opkomen. Vanaf ca. 13 jaar. Hide text

Vic begrijpt niet waarom hij als kleine jongen verbannen werd naar de zolder. Waarom liet zijn moeder dit toe? Alex, zijn broer, zegt dat het Vics fout is dat hun papa weg is. Vic was een ongewenste baby en zijn vader is dadelijk na de geboorte van Vic vertrokken. Alex is heel boos op Vic en laat Vic verbannen naar de zolder. Nu is Vic twaalf jaar en nog steeds mag hij niet bij zijn moeder, broer en zus in de keuken. Na schooltijd moet hij direct naar de zolder, daar brengt zijn broer hem drie boterhammen met choco en doet de deur op slot tot 's morgens. Zijn moeder laat die pesterijen toe en Vic leeft steeds meer en meer in zijn eigen wereldje. Af en toe kan Vic de krant meebrengen die de meester weggooit en zo leest hij over ouders die hun kind mishandelden en er de gevangenis voor in gingen. Wanneer hij stilaan vriendschap sluit met Nicolas van zijn klas vindt hij zijn eigenwaarde terug en leert hij zich te verweren. Heel gevoelige jeugdroman die echt tot nadenken aanzet. De beschreven situatie lijkt extreem maar met enkele recente nieuwsberichten in het achterhoofd, is het toch geloofwaardig. De auteur weet haar personages dan ook authentiek neer te zetten.

Hide text