De vertaler van gebruiksaanwijzingen Beck is een illusieloze man, die genadeloos de realiteit analyseert en ontmaskert. Met zijn vrouw, die 'vogel' wordt genoemd, heeft hij een relatie die vooral op begrip en vriendschap steunt, maar waaruit het lichamelijke aspect allang verdwenen is. Zo gebeurt het dat ze op een dag met een asielzoeker thuiskomt, met wie ze wil trouwen, om hem te helpen. De man trekt, tegen de verwachtingen in, bij het koppel in en vormt een stilzwijgend klankbord. Deze verhaallijn situeert zich in Göttingen, waar de zieke vogel uiteindelijk sterft. Haar laatste wens, een cursus geitenkaas maken, bracht hen ook even naar Frankrijk, maar er gebeurt heel weinig in het verhaal, dat die naam nauwelijks waard is. Eerdere gebeurtenissen spelen zich af in het Israëlische Eilat, waar Becks vrouw in de woestijn dieren bestudeert, en hij zich vooral bezighoudt met het bezoeken van een welbepaald bordeel. Net zoals vogel zich daar het lot aantrekt van 'een mismaakte', is haar man gefascineerd door een jonge, ziekelijke prostituee; zijn 'relatie' met haar loopt echter gewelddadig uit de hand. Maar zelfs die scènes lijken zich aan een realiteit te hebben onttrokken.

Arnon Grunberg stapte in deze roman af van zijn eerdere 'entertainende' schrijfsels en serveert een bijzonder meedogenloze en nihilistische visie op mens, maatschappij en relaties. In soms ondraaglijk scherpe bewoordingen laat hij zijn protagonist alle hoop de grond in boren. Dat doet hij met zijn zeer getalenteerde pen en soepele stijl, die de ontreddering contrapuntisch onderstrepen. Ook de humor, die zo kenmerkend is voor de schrijver, is van een heel ander niveau dan we gewend waren. Kortom, Grunberg haalt bijzonder hard uit naar de condition humaine; de lengte van dit werk en het gebrek aan enige hoop of adempauze daarin, slaan de lezer uiteindelijk behoorlijk murw. De auteur heeft zijn punt wel gemaakt, al wordt de kracht van zijn punch toch een beetje ondergraven door die hardnekkigheid. Zo is het wel erg moeilijk je met Beck en zijn vrouw te identificeren: zij zoeken asiel voor het leven of de emoties die daarbij horen, maar zo eenzijdig is de realiteit niet. Ook de structuur had wel wat meer aandacht mogen krijgen. De locatieverandering naar de geitenkaasboerderij geeft geen enkele meerwaarde; een soort epiloog waarin Beck in de media wordt aangevallen, had thematisch een centralere plaats verdiend. Een typisch Grunberg-boek: onevenwichtig maar knap. [Wilfried Poelmans] Hide text

De hoofdpersoon van deze roman tracht een onopvallend leven te leiden, waar hij vroeger ambities had. Zijn samenleven met zijn vrouw wordt door zijn toedoen steeds pijnlijker, hij ontrafelt elk gevoel tot er niets over is, zij probeert de verworpenen te redden. Opeens trouwt zij met een asielzoeker, die bij hen in huis komt wonen. De man schikt in uit mededogen met zijn ernstig zieke vrouw. Zo ontstaat een absurde driehoeksverhouding, die soms bijna Reviaans hilarisch is, maar vooral van een peilloos nihilisme. Er is geen hoop en er is geen uitweg. Onontkoombaar komt het tragisch einde naderbij, dat alleen niet tragisch is, omdat hij het als een bevrijding ervaart. Een boek dat alles in zich heeft om zich een plaats in de Nederlandse literatuur te verwerven, in de traditie van Reve en Hermans. Paperback, vrij kleine druk.