Deze bundel bevat de brieven die Arnon Grunberg (1971) schreef aan Esther Krop (1974) tussen juli 1992 en september 1993. Dus voordat hij in 1994 debuteerde met 'Blauwe maandagen'. Krop, inmiddels grafisch ontwerper, is de uitgever en vormgeefster van deze bundel. Haar brieven zijn zoekgeraakt. In zijn voorwoord beschrijft Grunberg de schroom die hem beving, toen Krop hem vroeg of hij de brieven na zoveel jaren alsnog wilde te publiceren. Na enig nadenken stemde hij ermee in. Die aanvankelijke terughoudendheid valt te begrijpen. De correspondentie, met als belangrijkste onderwerpen schrijven en kunst, begint vriendelijk, maar Grunberg reageert allengs meedogenlozer op Krops ideeën. De kunstenaar als jonge man, die zich terdege bewust is van zijn ambitie, maar nog op zoek is naar schrijver die daar bij past. Voor fans een must en voor bibliotheken die volledigheid nastreven op het gebied van hedendaagse Nederlandse literatuur.