Springdag

Springdag
Reviews
Fabel over leven en dood
Zelfs in haar eerste kinderboek koos Anne Provoost niet voor een simpel verhaaltje. Ze snijdt een aantal fundamentele thema's aan. Ze schrijft over geboren worden, over de geworpenheid in het bestaan - letterlijk en figuurlijk - over het leven en de dood. Bovendien maakt ze er tegelijk een ode aan moeders van. Voor het verhaal begint, noteert ze: "Opgedragen aan de vrouwen van ons leven".
Op de eerste pagina van Springdag zien we een meisje uit de hemel vallen. Ze heeft een koffer vast. Ze springt, valt en ploft neer in een verlaten landschap. Ze maakt haar koffer open en vindt daarin een vrouw die op haar lijkt. Wie die vrouw is, wil ze weten. "Ik ben de vrouw van je leven", antwoordt die. "De rest weet ik niet, het is voor mij ook de eerste keer."
De vrouw geeft het meisje een naam: Zsofi. En ze wil het kind wegen. Om op te schrijven op haar papieren, want "pas als je papieren hebt, besta je echt".
De vrouw heeft op haar beurt een koffer bij zich. Daarin zit …Read more
Springdag
Vandaag is het Springdag. Ik draai om en om ... Wat een duik! Wat een smak! ... Ik geloof dat ik leef! Dat zijn enkele flarden van hoe een meisje haar geboorte beleeft. Ze heeft alleen een koffer bij zich. Uit die koffer klimt een vrouw, ze pakt het kind op en het meisje hoort de hartslag van de vrouw en ze heeft warme handen en ze ruikt naar room. Ik ben de vrouw van je leven, zegt ze. De rest weet ik niet, het is voor mij ook de eerste keer. De vrouw heeft ook een koffer bij zich waar ze een weegschaal uithaalt want ze wil weten hoe zwaar het kind is om het op te schrijven. Want pas als je papieren hebt, besta je echt. En dan weten ze ook wanneer ze jarig is. De vrouw haalt nog meer uit haar koffer: zeildoeken, lakens, gordijnen. Ze bouwt er een tent, een soort yoert, mee. Ze geeft het meisje de naam Zsófi. Tenslotte komt er uit de koffer van de vrouw ook een man: een hele mooie, op wollen sokken. Hij blijkt de man van haar leven te zijn en Zsófi lijkt op hem. De man heeft op zij…Read more
-
Anne Provoost
-
An Candaele