De schrijfster (1970, nu woonachtig in Parijs) emigreerde op haar 13e naar Israël, waar ze de taal moest leren, de middelbare school afmaakte, haar dienstplicht vervulde en afstudeerde. Deze ervaringen verwerkte ze in dit boek, dat geen autobiografie is maar een roman, omdat ze de gegevens veralgemeniseerd heeft. Geschreven voor jongeren die ook verliefd kunnen zijn, misschien ook door een vriendje gedumpt worden, hartsvriendinnen hebben. Wellicht leven zij mee met de ervaringen van meisjes in het Israëlische leger, die de verantwoordelijkheid voor veiligheid van land en familie op hun schouders gelegd krijgen. Maar die ook gewoon jong zijn en juist in die periode groeien naar volwassenheid. Als uitblinker mag Zenatti voor de inlichtingendienst werken. Ze leest Camus; is een gevoelig en dromerig type, waardoor ze tijdens haar diensttijd instort en hulp nodig heeft. Vlot en voor jongeren invoelbaar geschreven. Bijzonder qua thema en omdat het laat zien dat er genuanceerd wordt gedacht over de situatie van de Palestijnen, terwijl de politiek ontbreekt in dit boek. Eerder verscheen 'Ik had een vriend in Gaza'*, ook over de problematiek in het Midden-Oosten en ook zonder politieke keuze. Kleine druk. Vanaf ca. 15 jaar. Verberg tekst